De afgelopen 4 weken waren we met ons tennisclubje (zie boven: op weg met een gids naar Bushman-tekeningen in de Drakensberg) op reis door Zuid Afrika. Nico, die daar in Wepener (tegen de grens van Lesotho) woont, had ons uitgenodigd voor een tennistoernooitje. Daar wilden we wel een reisje aan vast knopen. Uiteindelijk werd het toernooi het dieptepunt: alleen maar spelen tegen witte juridisch geschoolde gehaktballen. De reis was verder fantastisch, maar roept ook vragen op. Zeker met betrekking tot de verhouding tussen wit en zwart, zo'n 14 jaar na het einde van de apartheid. Wij kregen sterk de indruk dat in economisch opzicht de apartheid nog steeds bestaat en dat we in een land zijn geweest, dat voor de witten rijk en kapitalistisch is, maar waar 40 miljoen arme zwarten zijn verstopt in gigantische townships (zie onder: Kayelitsha bij Kaapstad) en op het platteland.
Deze Joseph (zie onder) woont op het platteland in Lesotho en wist aardig in te spelen op de behoeften van rondreizende toeristen. Hij sprak een aardig mondje engels en leidde ons rond door Malealea en wist ook nog wat spulletjes aan ons te verkopen. Zet hem op Joseph!
De wegen waren in het hele land meer dan voortreffelijk. Je waant je wat dat betreft helemaal niet in een ontwikkelingsland. Zelfs in het Krugerpark moesten de dieren zich aan maximum snelheid houden!
Hoe komt het dat er 14 jaar na het verdwijnen van de apartheid zo weinig ten goede is gekeerd waar het het lot van de arme zwarten betreft (toch zo'n 40 miljoen mensen)?
Ik heb tijdens de reis de autobiografie van Mandela gelezen. Indrukwekkend, maar ook verhelderend. Mandela heeft een herverdelende overheid, met andere woorden het socialisme, altijd afgewezen. Hij is altijd opgekomen voor de rechten van de witte minderheid! Vandaar dat het anders is gelopen (tot nog toe) in Zuid Afrika, dan in Zimbabwe bij voorbeeld.
De witten in Zuid Afrika zijn desondanks bang. Zij voelen de tijdbom tikken. En niet ten onrechte. De witte minderheid kan zich niet straffeloos blijven verrijken ten kosten van zo'n grote arme zwarte meerderheid.
Wat dat betreft is de koers van linkse presidenten in Zuid Amerika hoopvoller: het socialisme van de 21 e eeuw wil wel een herverdeling van rijkdom, wil de bevolking laten mee profiteren van de opbrengsten van het land (ongeacht of dat nu gaat om olie, goud, bananen of wijn).
Dale Correa!
Ik heb tijdens de reis de autobiografie van Mandela gelezen. Indrukwekkend, maar ook verhelderend. Mandela heeft een herverdelende overheid, met andere woorden het socialisme, altijd afgewezen. Hij is altijd opgekomen voor de rechten van de witte minderheid! Vandaar dat het anders is gelopen (tot nog toe) in Zuid Afrika, dan in Zimbabwe bij voorbeeld.
De witten in Zuid Afrika zijn desondanks bang. Zij voelen de tijdbom tikken. En niet ten onrechte. De witte minderheid kan zich niet straffeloos blijven verrijken ten kosten van zo'n grote arme zwarte meerderheid.
Wat dat betreft is de koers van linkse presidenten in Zuid Amerika hoopvoller: het socialisme van de 21 e eeuw wil wel een herverdeling van rijkdom, wil de bevolking laten mee profiteren van de opbrengsten van het land (ongeacht of dat nu gaat om olie, goud, bananen of wijn).
Dale Correa!
