herkozen met 52%: Rafael Correa

Voor het eerst, sinds in 1979 na een periode met militaire dictatuur de democratie weer is ingevoerd in Ecuador, is een presidentskandidaat in de eerste ronde direct gekozen. Rafael heeft (bij 70% getelde stemmen) 52 % gescoord en Lucio Guttierez (in 2005 als president afgezet en uit het land gevlucht) haalt nog een verrassend % van 28. De rest telt helemaal niet mee.
In de Asamblea kan de beweging van Correa (PAIS) de meerderheid halen, wanneer de helft van de 6 zetels, waarvoor gekozen wordt door emigranten in Europa, USA en Zuid Amerika, naar die groep toegaan. Daarbij kunnen ook nog worden geteld de 7 zetels van de MPD, die nauw aan de regering is gelieerd.
Correa kan dus met een stevige achterban de komende 4 jaar aan de slag gaan.
Op lokaal/regionaal niveau heeft hij wat tegenstand te verwachten van de burgemeester van Guayaquil (Jaime Nebot is herkozen) en de prefect van de provincie Guayas (Jimmy Jairala): zij behoren nog tot de oude politieke partijen.
In de Oriente heeft de PSP van Lucio Guttierez nog wat bolwerken (zoals Napo), maar deze zijn van weinig gewicht.

Kortom: het socialisme van de XXI e eeuw, zoals dat in dit continent wordt gepropageerd door Chavez, Morales, Lugo, Ortega en Correa , krijgt weer een extra impuls. Dit jaar heeft ook El Salvador een ex guerillo als president gekozen!
Panama zal begin mei (presidentsverkiezingen) wel rechts kiezen. Maar blijft dan met Colombia een uitzondering.
Ik hou u op de hoogte.

als 2 druppels water

Op 21 april 2009 om 3.30 uur Quito tijd is Thijmen geboren in de Clinica de Mujer.
Direkt waren er gesprekken over op wie deze stamhouder wel moge lijken. Maar ik herkende mijzelf meteen: als 2 druppels water Opa Benno.

Nu zijn veel pasgeborenen een beetje rimpelig, maar los daarvan ..... hij is blond en heeft geen paars scrotum (wat zou kunnen wijzen op verandering van kleur).
In de rest van de familie komen alleen indianen voor (Ecuadoriaanse kant) en (nederlands-)indiers (matriarchale lijn van Bram). Dus tel uit je winst.

De jongen heet dus Thijmen en geen Tijmen. Gelukkig maar. Want daarmee is groot ongenoegen tussen de Eversen en Edervenen (die het altijd best met elkaar kunnen vinden) voorkomen.

Oma Rietepiet had het al gehoord van Oemi Paula: na achterkleindochterPaula, zou ook de achterkleinzoon een naam krijgen uit de familie Ederveen! Want een of andere oom Ederveen heet zo en ook de vroeggeboorte van Oemi Paula zou die naam krijgen.
Maar Bram heeft gekozen voor Thijmen met een "h", onkundig van het feit dat Oemi Paula de archieven erop heeft nageslagen en heeft moeten vast stellen dat de familienaam Tijmen is en niet Thijmen. Grote opluchting in het Evers-kamp!

Paula weet intussen precies hoe haar broertje heet. De Ecuadorianen houden moeite met de uitspraak. Thijmen zal zijn leven lang weten dat hij ook van hollandse afkomst is. Een echte Evers. Ik ga mijn stamboom eens na of daar niet ook een oom in voorkomt die zo heet!
Maar ook al is dat niet zo, blijft waar wat Oma Rietepiet zei: het belangrijkste is dat hij 10 vingers en 10 tenen heeft en overigens ook gezond is.
En dat is hij.

pasen 2009

Tja, als het nu alleen maar folkloristisch straattheater was, was het nog wel te pruimen, maar het is hier bloedserieus, zo'n optocht op goede vrijdag.

Vele jezussen lopen hier onder loodzware kruisen 5 uur door de stad. Anderen lopen met kettingen aan de voeten of slaan met takken op hun rug. Er zijn er ook die met prikkeldraad rond hun hoofd of lijf lopen tot bloedens toe. De meesten van de 2000 deelnemers lopen op blote voeten. Daarachter lopen nog duizenden gelovigen met kruisen en dergelijke achter beelden die vanuit de kerk van de paters franciscanen worden meegedragen.
Kortom een droefmakende belevenis. En het zijn vooral de armen die zich in deze beleving storten. De rijken zie je niet, maar zullen niet ontevreden zijn dat het al eeuwen zo gaat. Lees over de gezamenlijke belangen van kerk, politiek en rijke grootgrondbezitters eens het boek Huasipungo (1930) van de ecuadoriaanse schrijver Jorge Icaza.
Ondanks mijn vriend Rafael Correa is hier nog niet veel aan veranderd. Het wordt tijd voor een politieke strijd tegen de kerk en de maatschappelijk verderfelijke invloed van religie.
Ik hoop dat Paul Verhoeven nog eens zijn ontnuchterende film over jezus zal maken en dat die even veel succes heeft wereldwijd als zijn andere films.

Al van jongs af aan doen kinderen met deze vertoning mee, waaraan niet alleen duizenden mee doen, maar waar ook tienduizenden naar komen kijken (zoals wij dus, maar dat eens maar nooit weer). Er zijn vier mogelijkheden om deel te nemen: als jezus die het kruis draagt, als een romeinse soldaat (zie onder), als een cucurucho (puntmutsfiguur) of als een maria magdalena.
Boven een jezus, met puntmutsen daarachter in de historische stad, met Panecillo (heuvel) op de achtergrond).
Onder een jochie als jezus met doornenkroon.

Hieronder kun je zien dat het gewone leven onder en boven de puntmutskappen gewoon doorgaat. Moeder zet haar borsten fors vooruit, terwijl pappie de slapende dochter over de schouder verder mee draagt.
Wij denken dat allerlei wijken in de stad afvaardigingen sturen en de aanhang loopt dan gewoon mee.

Na even bijgekomen te zijn van goede vrijdag gingen we zaterdag naar Puembo, om in familieverband pasen te vieren. Wij zorgden voor wijn en pannekoeken, de Aguirres voor een schaap aan het spit, zoals wij dat heel goed kennen uit Argentinie.
Het duurde enkele uren voor het schaap gaar was, maar daarna was het ook lekker. Nog net konden we buiten eten, voor er een hoosbui losbarstte. In de avond gekaart (cuarenta) en de volgende dag de moestuin ingezaaid en ecua-volley gespeeld: William heeft gewonnen! Waarna hij heeft besloten wat meer aan zijn gestel (naar zijn idee wat te fors) te gaan doen.

Staat de paastijd in het teken van het lijden, de dood en een onbegrijpelijke verlossing door een zogenaamde opstanding (waar christenen over de hele wereld zich nog het zand in de ogen door laten strooien), wij koesteren intussen van een meer werkelijke blijde verwachting: een broertje of zusje voor Paula. Zij is daar zelf ook vol van en laat dat ook letterlijk zien, door regelmatig een pop onder haar kleren te stoppen en dan hoogstzwanger rond te lopen.
Op haar T-shirt staat een andere waarheid: haar mamma is de baas.

weekendje Panama

Het zou al in november gebeuren, maar nu hebben Joris en ik het laatste weekend van maart genoten van het prachtige land Panama.

We hadden prachtig uitzicht op de stad vanuit de 28e verdieping van ons hotel!


Pas sinds 2000 is dit land, dat al tientallen jaren last heeft van corrupte presidenten en regeringen die banden hebben met narcotrafico, eigenaar van het Kanaal.
Dat kanaal wilde aanvankelijk Ferdinand de Lesseps graven (eind 19e eeuw, nadat hij klaar was met het Suez kanaal), maar hij werd opgegeten door de muggen. De Amerikanen hebben dat uiteindelijk voor elkaar gekregen en in 1913 ging deze sloot tussen de Pacific en de Caribische zee, met 6 sluizen daarin gebouwd, open.


Na eindeloos gesteggel ging president Carter ermee akkoord dat de Kanaal Zone (nog steeds het meest welvarende stukje van het land) per 1 januari 2000 zou worden overgedragen aan Panama. Sindsdien is het een goede inkomstenbron voor het land. Want je vaart er niet voor niks door. De prijs is afhankelijk van het gewicht. De zwaarste boot heeft bijna 400.000 $ moeten betalen en een Kanaal-zwemmer een paar dubbeltjes. Panama wil grotere sluizen bouwen om grotere boten (olie en containers) door te kunnen laten.
Het land kent grote tegenstellingen tussen een kleine rijke minderheid en heel veel arme mensen. Het land is slecht onderhouden: slechte wegen en slechte voorzieningen.
Op 3 mei zijn er presidentsverkiezingen. De verwachting is dat de regerende PRD (van o.a. ex president Noriega, die nog in de VS gevangen zit) zal worden vervangen door een een nieuwe man: Martinelli, een ondernemer en multimiljonair, die beweert de staatszaken op orde te willen brengen.
Alhoewel niet het meest boeiende land in Midden Amerika: we hebben het samen wel leuk gehad. En eigenlijk minder gedronken dan het plan was, omdat de hapjes bij het namiddag biertje zo omvangrijk waren.
Hieronder Joris in een spaans fort te Portobelo, waar Columbus aan land is gegaan. Portobelo was eeuwen lang een belangrijke haven voor de Spanjaarden en geliefd oord voor piraten.


Voor wie de hele fotorapportage wil zien: klikt hier.