Beren, slangen en pikken.

Drie weken waren we bij Joris in Californië. We hebben daar 9 nachten gekampeerd in 3 verschillende parken. Bij Lake Tahoe, het Silver lake en de Pinnacles. Geweldig weer en schitterende wandelgebieden.

Maar je moet een beetje oppassen. Want er zijn beren (hierboven een spoor van een berenklauw). Daarom moet je je voedsel ook in een locker opbergen.
En er zijn spinnen (de vogelspin, die je ook in Ecuador ziet) en slangen (de giftige ratelslang). Joris is daar als de dood voor. Wanneer hij eenmaal een ratelslang (zie onder) heeft gezien, waarschuwt hij iedereen die hij tegenkomt en hij ziet elke tak op de weg aan voor een slang.

Ook de spin vindt hij niet leuk. In zijn achtertuin kom je de Black Widdow tegen, die echt gevaarlijk is, maar die laat hij daar gewoon lopen. Vrienden van hem hebben een vernietigingsdienst ingehuurd ter verdelging van deze beestjes.

Zo zie je maar: hoe prachtig het allemaal is, er zijn altijd kleine bezwaren.

Seks is taboe in de USA, maar in de natuur kom je die gelukkig genoeg tegen.
Hier een prachtige pik in het bijzondere natuurgebied van de Pinnacles, gelegen in de Sint Andreas zone.

De tectonische platen van de aarde schuiven daar over elkaar heen. Hierdoor stijgt het gebergte (ook de Andes in Zuid Amerika) nog steeds, wat af en toe gepaard gaat aan behoorlijke schokken (aardbevingen).

Verrassing in Californië

Op vrijdag 11 september 2009 leek het alsof er een lijkwagen voor de deur kwam rijden bij Joris in San Jose (Californië).
Bram was daar voor werk toevallig ook. Wij waren dus met zijn vieren.
En de jongens hadden bedacht dat zij die dag nog een feestje hadden in te halen: namelijk onze 40 jarige trouwdag van 7 februari 2009.
Die was niet door gegaan, vanwege het overlijden van Margriet. Geplande diners in Quito werden afgezegd.
Maar in plaats daarvan nu dus een limousine met champagne om ons te vervoeren naar de NAPA vallei, alwaar wij maar liefst 4 wineries gingen bezoeken. Met de start om 11 uur, 2 uurtjes rijden, na de eerste proeverij nog een stevige picknick, leek alles goed te gaan. Maar daar kwamen nog 3 proeverijen in prachtige gebouwen achteraan. En elke proeverij bestond uit 4 glaasjes; dus na 16 glaasjes werd het wat lastiger. maar gelukkig was daar steeds Steve, de chauffeur van de limo om ons op te vangen.
En zo kwamen we toch nog veilig in een franse bistro om daar een klein hapje te eten bij een heerlijke fles rode wijn. Of er bij de koffie nog iets extra was kan ik mij niet herinneren. Wel dat Steve weer op zijn post was om ons naar huis te brengen.
Natuurlijk weer 2 uur rijden, maar dat was voorbij voor dat je het wist. En het bedje was daarna gauw gevonden, geloof ik.
Kortom het was een geweldige verrassing. Maar ook een heel leuke dag, waar we allemaal, gelukkig ook de jongens zelf (!), erg van genoten hebben.