Ya tengo.

Na 10 dagen burokratische ellende eindelijk mijn Censo ontvangen.
Dat is een soort ID kaart die je nodig hebt om het land uit te komen en weer in te kunnen.
Handig dus voor onze komende reis naar Bolivia.
We hadden het zo mooi geregeld in Holland: een visum voor 6 maanden bij de ambassadeur gehaald.
Hier even inschrijven en de Censo halen zou een fluitje van een cent zijn. Niet dus.
Niet minder dan 12 bezoeken aan 4 verschillende instanties in 10 dagen waren nodig.
We vermoeden dat een dreigend onderzoek naar illegaal afgegeven visa oorzaak was van een pietluttig burokratisch onderzoek.
De instantie die ons in een keer had kunnen helpen bleek later op last van Justitie gesloten te zijn voor onderzoek naar illegale visa. De krant heeft hier ook melding van gemaakt.
Daarom werden wij voor een extra verklaring over de geldigheid van ons visum naar het ministerie van buitenlandse zaken gestuurd.
Maar vooruit, hier is de Censo dan.

weer een kerststal na ruim 40 jaar

Na ruim 40 jaar weer een kerststal in ons huis, in Quito!
Dat komt omdat we de berging van mijn moeder (oma Rietepiet) in het Overbos aan het opruimen zijn. Overbos gaat sluiten en mijn moeder van 96 moet verkassen naar een ander verzorgingshuis.
In die berging was opgeslagen een door haar zelf gemaakte kerststal (misschien wel 60 jaar oud), alsmede 5 engeltjes van kaarsvet (zeker 40 jaar oud), vertegenwoordigende de 5 kinderen Evers (helemaal links: dat ben ik).
Mijn moeder vond dat de kerststal naar een nazaat van de Evers familie zou moeten gaan, bij wie het christelijk geloof nog enige betekenis had. Dat werd dus Paula Evers.
Vandaar dat de stal nu bij ons staat, in Quito wel te verstaan. Bij Bram en Karolina staat al een stal.
Ik heb de poppen vanochtend met Paula en Thijmen uitgepakt en neergezet. Dat was grappig. Paula is wel overtuigd van het christelijk karakter van de set, maar nog niet van de artistieke kwaliteit.

fiestas de Quito

Sint valt in Quito samen met de Fiestas de Quito.
Meerdere dagen is het feest met vrije dagen.
Er zijn stierengevechten, waar niet iedereen enthousiast over is. Op het Plaza de Toros is daarvoor zelfs een arena.
Het feest is, idioot genoeg, gewoon ook helemaal spaans. Want de stichting van Quito door de Spanjaarden wordt tijdens deze feesten herdacht. Terwijl Quito daarvoor allang bestond als Inca stad.
De vrij vroege onafhankelijkheid van de landen in Zuid Amerika heeft er nimmer toe geleid dat deze anomalie is verdwenen.
Weliswaar wordt ook de eerste kreet om onafhankelijkheid gevierd, maar lang niet zo spectaculair als deze Fiestas.
Behalve stierengevechten zijn er veel muziekfeesten in het openbaar, is er een kampioenschap Cuarenta (kaartspel) en rijden groepen rond in Chiva's (open bussen) met muziek en canelazo (warme sterke drank).
Hieronder het personeel van Bram's kantoor tijdens een stop van de Chiva. Wij waren er ook bij.

Sint in Quito

Jaja voor de 5e keer maak ik dit mee.

Dit keer erg leuk georganiseerd. Paula en Thijmen staat hier voor Sint en worden geinterviewd over het schaatsen.


Tussen de vele kinderen is Paula vol aandacht, Thijmen drentelt wat rond.

Sint in Haarlem

Sint met de stoomboot door het Spaarne. Daarna op de Grote Markt wachten op de Sint, die op zijn paard langs vliedt.
Die avond zijn Bram en Karolina met de kinderen naar Quito vertrokken.
Wij vliegen 14 dagen later.

Londen

Bram had zijn toeritsche beurs in Londen; wij gingen mee en verkenden in de kou en de regen Londen, waar het om 16.00 uur al donker werd.

Paula 5 jaar

Dit jaar staat het partijtje (in Nederland) in het kader van K3!
Alle versiering is van K3, de taart is van K3 en er komen dames om K3 spelletjes te doen.
En natuurlijk met zingen.
De dag na het partijtje gingen we naar een life optreden van K3 in Ahoy te Rotterdam.

Ijsbaan Haarlem

Gewoon op schaatsen met 1 ijzer: Paula gaat het proberen en wil al heel snel zonder rek en zonder handje vast. Gewoon los. Af en toe vallen is alleen maar om te lachen.

Nostalgie in Alphen NBr

De plek waar het Jachthuis stond, waarheen we alle herfstvakanties gingen eind jaren 70.

Afgebroken door Brabants Landschap.
Maar de bossen in hersfttooi blijven prachtig.

Hondsbosse storm

Bij de Hondsbosse zeewering stormde het lekker. Joris was ook van de partij.
Boven de zee Hollandse wolken met ondergaande zon.

Thijmen en Paula in NL

In oktober 2010 kwamen Bram, Karolina, Paula en Thijmen naar Nederland. Dit keer in de herfst om Oma Paula's 90e verjaardag mee te vieren in Groet.
Hieronder Thijmen met Peruaanse muts tegen de kou. En Paula en nichtje Sannah in een hersfstzonnetje op een zandheuvel bij Groet.

Bijna coup in Ecuador

Dat was een spannende donderdag op 30 september 2010 zeg.

La Ley deServicio Publico zou finaal behandeld worden door het parlement.

Die wet behelsde dat de salariering van overheidspersoneel op een nieuwe leest zou worden geschoeid. Het basis-salaris zou aanzienlijk omhoog gaan, maar allerlei in de loop der jaren opgebouwde privileges zouden komen te vervallen.
Onder politie en leger bestond grote angst, althans die angst was aangewakkerd door de oppositie, dat men er enorm op achteruit zou gaan.
Een demonstratie werd wel verwacht, want dat hoort in Zuid Amerika. Maar de ongehoorde opstand van donderdag was volstrekt niet voorzien en dat is natuurlijk een teken aan de wand.
De politie staakte massaal. Omdat er geen veiligheid op straat meer was, werd er her en der fiks geplunderd. De luchthavens moesten worden gesloten. Het openbaar vervoer kon geen kant uit.
Politie legde nota bene barricades aan op de openbare weg. En het parlement werd het werken onmogelijk gemaakt.
Allemaal zaken die veel te ver gaan, zeker wanneer het akties van de eigen overheidsdiensten betreft, die je juist nodig hebt om zulke akties te voorkomen en te bestrijden.
Rafael zou Correa niet zijn, wanneer hij niet zichzelf in het strijdgewoel zou werpen. Dus ging hij naar de haard van de opstand: het Regimiento Quito van de nationale politie.
In plaats dat hij daar zijn woord kon doen, werd hij ontvangen met gejouw en traangasbommen.
Een vredelievende confrontatie was onmogelijk. Er was een sfeer van grote dreiging en Correa voelde dat hij wel eens het slachtoffer zou kunnen worden van deze gewapende mannen.
Hij raakte gewond en werd afgevoerd naar het naastgelegen ziekenhuis van de politie (leger en politie hebben in Zuid Amerika altijd hun eigen - betere - voorzieningen). Dat gebouw werd omsingeld en ook in het gebouw verzamelden zich opstandige politiemensen.
Correa kon geen kant uit, was feitelijk gegijzeld en werd na meer dan 10 uur door een speciale eenheid van het leger bevrijd. Daarbij vielen 4 doden en vele gewonden.
Zaterdag heeft Rafael in zijn wekelijkse Cadena (toespraak voor radio en TV) gedurende twee en een half uur aan het volk verteld wat er is gebeurd en dat er volgens hem politieke agitatie achter de opstand zit.
De staat van beleg, die op donderdag was uitgeroepen is inmiddels weer opgeheven.
Een zwarte bladzijde voor Ecuador en een zware tegenvaller voor Correa.

Rafael op bezoek bij gewonde soldaat.

Shanghai 2

Hieronder dus het overigens slechte stukje over onze groep bij het Nederlands paviljoen op de wereld-expo in Shanghai.
Wij poseren aan de rechterkant.

Shanghai

Rond 1 september 2010 waren we met een groepje lezers van het Haarlems Dagblad een weekje naar Shanghai en de Wereldexpo die daar nog tot eind oktober is.

De krant heeft hier dus ook aandacht aan besteed!

Het was een fantastische ervaring. We waren erg onder de indruk van het moderne China. De oude en nieuwe stad (zakencentrum Pudong), de gerenoveerde wijken (Yuyuan, Xintiandi) en enorme winkelgebieden (met alle wereldmerken in prachtig vormgegeven grote gebouwen), maar ook de jonge mensen (met name de meisjes) zagen er geweldig indrukwekkend uit.


Pudong bij avond vanaf de Bund.

We boften dat het niet al te heet was en vaak bewolkt. Daardoor konden we uren lopen door de stad en over het uitgestrekte expo-terrein.
Die wereldexpo was een ervaring op zich. Zo groot, zo veel prachtige paviljoens (waarvan sommige onbereikbaar waren door de grote rijen belangstellenden), zo veel mensen met name uit alle delen van China (tussen de 200.000 en 400.000 bezoekers per dag!).


Het China paviljoen op de expo.

Alles was perfect georganiseerd daar in China. Hoge hogesnelheidstreinen. Snelwegen boven en onder elkaar met plantenbakken langs de railing. Alle straten volledig schoon en heel veel goed bijgehouden groen. Groot gevoel van veiligheid. Geen smok, want veel elektrische brommers! Voetgangersgebieden met de prachtigste winkels.
Dat gaat wel goed daar en het gaat in rap tempo beter. We gingen één dag naar Suzhou, dat ongeveer 2 uur met de bus buiten Shanghai ligt, en zagen dus ook wat van het platte land. Dat wordt snel volgebouwd met nieuwe wijken. Veel hoogbouw, maar altijd verrassend mooi vorm gegeven. Overal worden wegen boven en onder elkaar en spoorlijnen aangelegd.

Dus: China is een aanrader om eens langs te gaan.

Met volle kracht vooruit

Dat slaat niet op het Hollandse zeilmeisje Laura, maar op onze energieke vriend Rafael Correa.
Op 10 augustus verliep het eerste jaar van zijn 2e regeerperiode als president van Ecuador.



Hij heeft, zoals jaarlijks gebruikelijk is geworden, weer rekenschap en verantwoording afgelegd aan het Parlement.
Dit keer was hij vier en een half uur aan het woord en gaf een uiteenzetting aan de hand van 188 powerpoint-sheets (zie: Presidencia de la República del Ecuador :: Home :: Presidencia).



De dagen daarvoor was hij in Bogota bij de installatie van Santos als de nieuwe president van Colombia. Dat is geen lieverdje (was minister van defensie onder Uribe en is lid van een machtige familieclan, die zo'n beetje de hele pers in dat land monopoliseert), maar toch hebben Correa en Chavez besloten om de verbroken relatie met Colombia weer te herstellen, in hun eigen belang, omdat de economie erg onderling afhankelijk is.



In Quito nam Rafael nog deel aan een Bolivariaanse Jamboree, waar scoutinggroepen uit meerdere Zuid Amerikaanse landen aan deel nemen.
Hopman Joris werd gemist.

Zelfs volgens de rechtse pers in Ecuador kan Correa nog rekenen op steun van 55 - 65 % van de bevolking.
Als je zijn speech volgt, is het ook best indrukwekkend wat er tot stand wordt gebracht. Het land genereert meer inkomsten dan vroeger. Door een helder en streng belastingregime. Door de winsten van buitenlandse oliemaatschappijen (die in de jungle boren) af te romen. Door concessies aan mijnbouw-bedrijven te geven onder scherpe voor de staat voordelige condities. Al deze inkomsten worden benut om fors te investeren in infrastructuur, waterkrachtcentrales, een eigen olieraffinaderij. Maar ook de sociale uitgaven stijgen: verbetering van onderwijs en zorg, bestrijding van de armoede met name onder de indianen.

Familievakantie bij Joris

Joris kon eindelijk zijn nieuwe liefde voorstellen aan de hele familie.
Deze nieuwe liefde is puur privé: alleen maar naar kijken, maar aankomen niet.
Zij heet: Mercedes.

Bram wilde zich daarom ook van zijn beste kant laten zien en huurde een camper voor de rondreis met de familie uit Ecuador.
Zij konden er wel twee keer in!
Bram pompt nog even de bandjes op.









Ik was natuurlijk het meest gelukkig met mijn grote liefde: Paula.
Zij klom (alleen - solita) op een hoge rots.
Bij Lake Tahoe.










Aan dat zelfde meer: hier Paula in een jurk, die ik in NL voor haar had gekocht.
Oma Georgina zit met Thijmen, die met steentjes speelt.
Het water komt zo van de gletsjer, maar je kon er toch in zwemmen!

Aquarium Monterey

We waren in juli dus op vakantie in Californië.

Tussen de voetbalwedstrijden door kwamen we terecht in het Aquarium van Monterrey.
Vooral de diepzee-afdeling was heel interessant, met beesten, waar je het bestaan niet van vermoedt. Soms lijken het takken of bladeren, maar nee hoor. Gewoon beestjes tussen de kwallen en zeepaardjes in.
Monterrey is ook verder interessant als oude Cannery plaats: uit zee opgehaalde sardientjes werden hier ingeblikt. Lees Cannery Row van Steinbeck, wiens overige boeken zich ook in deze buurt afspelen. Aan hem is een museum gewijd in het nabijgelegen Salinas.

Californie

Ja hoor, dit jaar waren we met de hele familie in Californie, bij Joris, die daar wel tegen op zag, maar zich manhaftig door de drukte weet heen te slaan en het is nu nog maar een paar dagen, waarvan we het grootste deel, te weten het weekend, gaan doorbrengen in een huisje aan de Russian River, een streek iets boven San Fransisco, waarna we dus op maandag allemaal weer huiswaarts keren, Bram met zijn club naar Quito en wij naar Haarlem, waar het, ondanks de aankomst van Pluis, niet helemaal pluis is, omdat beide oma's te bed liggen, oma Poeli met gebroken pols, na een val van de trap, de pols volledig in het gips in het huiselijke bed, en oma Rietepiet na een maagbloeding als gevolg van door de heer van Burink voorgeschreven medicijnen, die niet zo prettig waren, in het Spaarne ziekenhuis, welke oma's en mantelzorgers verlangend naar onze thuiskomst uitzien, geheel in tegenstelling tot de auteur van deze Blog, die eerst wat tegen de reis naar Californie opzag, maar daar nu, met name van zijn kleindochter Paula, zeer van geniet, in een prettig klimaat, zonder die idiote tegenstellingen die je nu in Holland schijnt te hebben, dus hier met 25 graden overdag en niet 's nachts, wanneer het hier heerlijk slaperig koel is, en onder het genot van een lekkere Samuel Adams of Sierra Nevada, waardoor het leven nog beter lijkt dan het is, dus neem het maar aan: ons gaat het goed en wij wensen iedereen hetzelfde toe.