Dat slaat niet op het Hollandse zeilmeisje Laura, maar op onze energieke vriend Rafael Correa.Op 10 augustus verliep het eerste jaar van zijn 2e regeerperiode als president van Ecuador.

Hij heeft, zoals jaarlijks gebruikelijk is geworden, weer rekenschap en verantwoording afgelegd aan het Parlement.
Dit keer was hij vier en een half uur aan het woord en gaf een uiteenzetting aan de hand van 188 powerpoint-sheets (zie: Presidencia de la República del Ecuador :: Home :: Presidencia).

De dagen daarvoor was hij in Bogota bij de installatie van Santos als de nieuwe president van Colombia. Dat is geen lieverdje (was minister van defensie onder Uribe en is lid van een machtige familieclan, die zo'n beetje de hele pers in dat land monopoliseert), maar toch hebben Correa en Chavez besloten om de verbroken relatie met Colombia weer te herstellen, in hun eigen belang, omdat de economie erg onderling afhankelijk is.

In Quito nam Rafael nog deel aan een Bolivariaanse Jamboree, waar scoutinggroepen uit meerdere Zuid Amerikaanse landen aan deel nemen.
Hopman Joris werd gemist.
Zelfs volgens de rechtse pers in Ecuador kan Correa nog rekenen op steun van 55 - 65 % van de bevolking.
Als je zijn speech volgt, is het ook best indrukwekkend wat er tot stand wordt gebracht. Het land genereert meer inkomsten dan vroeger. Door een helder en streng belastingregime. Door de winsten van buitenlandse oliemaatschappijen (die in de jungle boren) af te romen. Door concessies aan mijnbouw-bedrijven te geven onder scherpe voor de staat voordelige condities. Al deze inkomsten worden benut om fors te investeren in infrastructuur, waterkrachtcentrales, een eigen olieraffinaderij. Maar ook de sociale uitgaven stijgen: verbetering van onderwijs en zorg, bestrijding van de armoede met name onder de indianen.

