vrijheid van meningsuiting

Hoe heilig is een absolute vrijheid van meningsuiting?
In Nederland kennelijk zeer heilig, gelet op de laffe uitspraak van de Amsterdamse Rechtbank in de zaak tegen Wilders.
Het was wel erg grof, beledigend en opruiend wat er werd gezegd, maar in het publieke debat moet dat kunnen, zo vond de rechter.
Mijns inziens dus een laffe uitspraak, omdat de rechtbank de wens van velen volgde uit angst voor de grote anti-islam populist in ons land.
Maar het is geen rechtvaardige uitspraak, omdat daarmee velen, die steeds weer gekrenkt worden, als onwelkome tweederangs landgenoten in een hoek worden gezet.
Anderzijds worden onderbuikgevoelens versterkt tegen mensen die uit andere landen hierheen zijn gekomen. En de haat tegen die Nederlanders (door de populist als linkse kerk betiteld) die niet xenofoob zijn, maar juist veel waarde zien in een multiculturaliteit van ons land, wordt gevoed.
De Noorse linkse kerk is op een rampzalige wijze slachtoffer geworden van een adept van de anti-islam beweging in Europa.
Hoog tijd om aan deze discriminerende racistische ideologie paal en perk te stellen.

Waarom geen normale, rechtvaardige en beschaafde grenzen stellen aan de vrijheid van meningsuiting?

In Ecuador is dat onlangs door een rechter wel gedaan.

De president van Ecuador, Rafael Correa, had een klacht ingediend bij justitie tegen de directie en het hoofd opinie van het dagblad El Universo.

Deze krant (zoals alle commerciële dagbladen in het land) is in handen van de pre-Correa machthebbers, dus uit de tijd van de neo-liberale regeringen, die er voor zorgden dat de rijken rijker werden en de armen arm bleven.

El Universo is dus een keiharde oppositie-krant, die over de regering en de president alleen maar negatief schrijft.

Correa, die meerdere verkiezingen op rij heeft gewonnen en sinds 20 jaar de eerste president is, die is herkozen voor een 2e termijn, wordt systematisch weggezet als dictator.

Op 30 september 2010 werd Correa door een opstandige politiemacht gegijzeld in een ziekenhuis van de politie en werd daaruit door het leger met geweld bevrijd.

El Universo berichtte dat Correa vanuit zijn benarde positie de opdracht heeft gegeven om op het ziekenhuis (waar veel patiënten waren opgenomen) te schieten. Hij heeft ter wille van zichzelf het leven van onschuldige burgers in de waagschaal gesteld.

Deze volstrekt onjuiste aantijging ging de president te ver en diende dus een klacht in tegen directie en auteur van het gewraakte artikel.

De rechter heeft de aangeklaagde personen 3 jaar gevangenisstraf opgelegd en veroordeeld tot een te betalen vergoeding van 40 miljoen dollar.

De internationale perswereld staat op zijn kop. De vrijheid van meningsuiting wordt bedreigd!

Correa reageert koel: de vrijheid van meningsuiting staat recht overeind, maar niet de vrijheid om te beledigen, iemands eer aan te tasten en aperte onwaarheden te publiceren.

Kunnen we nog wat leren van Rafael en zijn land?

J+J: 9 juli 2011

Mackinac Island: Grand Hotel.

Hier trouwden Joris en Joan op 9 juli 2011.

Aanwezig was een klein gezelschap zeer naaste familie. De 4 wederzijdse ouders. 

Van Joris kant verder: oma Paula, Clementine, Laetitia en Ronald, Bram met Karolina en Paula en Thijmen. Van Joan haar familie: een tante (zus van haar moeder) met haar zoons, van wie een met kind en de ander met vrouw en 4 kinderen.

Mooi weer en sfeervol gebeuren.

Meer foto's op mijn webalbum.

Thijmen 2 jaar

Eigenlijk op 21 april, maar zaterdag daarvoor gevierd: Thijmen wordt 2 jaar.
In Puembo was van alles goed opgezet, met tenten tegen de stromende regen, die hier al dagen heerst. Maar een paar uurtjes in de ochtend kan het warme zonnetje schijnen.
Het feest stond in het teken van de piraten. En Thijmen zag er ook als echte piraat uit, hier etende van een watermeloen. Ook het huis voor de kinderen was klaar en de zandbak verplaatst. Het lijkt wel een zwitsers chalet en opa Freddy heeft zijn antiquarische hertenkoppen hiervoor afgestaan (als je uitvergroot wellicht zichtbaar).

Tot een uurtje of 3 wist de jarige het vol te houden, toen viel hij in de armen van PA (!) in slaap. Hij zegt inderdaad Pa. Trouwens heel apart hier hoe de kinderen beide talen door elkaar gebruiken, maar Paula ook heel goed gescheiden en fungerend als tolk!

Botero in Medellin

We waren dus een lang weekend in Medellin. Wel leuk die stad, maar niet super. Botero is overal, buiten en in het museum. En dat was wel de moeite waard. Hierboven een collage. Tweede van links boven is de dode pablo Escobar. Daaronder rechts de lijdende Jezus. Verder enkele mollige dames in liggende houding. En de 2 vogels, waarvan de oorspronkelijke tijdens rellen ernstig beschadigd is geraakt (Botero maakte daarna de ander).

waarheid en werkelijkheid

Nog minder dan twee weken en dan moeten we weer afscheid nemen, met name van Paula en Thijmen. En dat is niet zo makkelijk. Maar het is wel de werkelijkheid, zoals we die zelf ook willen. Met name Paula kan erg recht door zee uit de hoek komen. Zo vraagt zij: als je zoveel van me houdt, waarom ga je dan steeds weg? Zij heeft gelijk, maar de werkelijkheid is anders dan de waarheid. De werkelijkheid is complexer, de waarheid is niet altijd reeel. Gelukkig maar, want Paula is er ook van overtuigd dat ik het eerste dood ga, omdat ik de oudste ben van alle opa's en oma's'. Hierboven Paula met haar zelf geschilderde bloes uit Medellin, hangend aan een soort rechtstok. Onder Thijmen tijdens een soort muziekles voor peuters, waar hij liever de kat uit de boom kijkt dan meedoet.

Tsachilas: Go Local

De school van Paula - Campoverde - had een open dag georganiseerd.
De klas van Paula -hoja - besteedde aandacht aan de Tsachilas, een groep indianen, die woont in de buurt van Santo Domingo en dus dicht bij de finca van Freddy.
De eerste foto geeft de open dag weer.


Hierna het bezoek aan de Tsachilas, waarbij Paula en Thijmen vooral geinteresseerd waren in een vrucht met bessen van binnen, waar je je rood mee kan verven.
Maar er was ook goede uitleg over wat de sjamanen kunnen met planten en energiehoudende stenen, met een speciale sauna en de skeletten van merkwaardige dieren.
Kortom geinteresseerden en andere wanhopigen kunnen hier volop aan hun trekken komen. Er zijn ook cabanas waar je kunt logeren en je kunt er kamperen. Organiseer dat met de reisorganisatie van onze vriend Pepijn: Go Local.

investeerders in balsa hout

In de krant stond dat China de komende jaren al het hout uit de hele wereld zal opkopen. Dat hebben zij voor hun productie nodig.
Kip ik heb je dachten twee investeerders met vooruitziende blik. Ik heb het over de heer Freddy Aguirre en de heer Bram Evers. Zij hebben voor duizenden dollars kleine Balsa boompjes gekocht en geplant op de finca van de heer Freddy. Na 7 maanden zijn de boompjes al wel 4 meter hoog en na 5 jaar moeten ze dus wel bijna 30 meter hoog zijn of in ieder geval veel dikker. Dan gaat de kassa uit China rinkelen. En we hopen maar dat ze de bekende varkenscyclus net voor zijn.

Maar mochten de verdiensten tegen vallen, zoals zo vaak in deze sector, dan blijft de natuur zijn waarde houden. Zoals dit plaatje leert.

Rafael in tranen bij dochter Julia

Dochter Julia mocht gisteren de vlag dragen (abanderada, omdat zij als beste van de school La Condamine - waar ook haar moeder professora is - uit een examen te voorschijn was gekomen) en dat is altijd een groot feest. Vader Rafael mocht een toespraak houden en hield het niet droog, omdat hij zo trots was op zijn dochter, maar ook omdat zijn gezin natuurlijk veel te duchten heeft gehad als gevolg van zijn presidentschap. En met name op 30 september 2010, toen hij met de dood bedreigd werd door zijn eigen politieapparaat en zijn gezin vanwege de veiligheid steeds naar andere plaatsen is vervoerd.
Maar trots op zijn dochter, blijft hij strijden voor een beter Ecuador en hij riep alle leerlingen op om het beste uit zichzelf te halen voor het vaderland.

En hier dan die leuke dochter van Rafael. Ons buurmeisje, die we bijna nooit zien. We weten dat zij het erg moeilijk heeft (gehad) met haar meestal afwezige vader, met wie zij dagelijks werd geconfronteerd, via vrienden, vriendinnen (en hun ouders), de krant en de TV. Maar zij heeft zichzelf gelukkig overwonnen en weet veel te presteren.

wat is dit nu weer?

Twee personen met een oranje shawl. Maar het heeft niks met Oranje te maken. De rechter persoon is Rafael Correa, president van Ecuador. De linker persoon is monseigneur Conzalo Lopez Maranon, bisschop in de provincie Sucumbios.
Deze provincie ligt helemaal in de jungle op de grens met Colombia, met name waar de FARC het voor het zeggen heeft.
Deze provincie heeft niet alleen te lijden onder allerlei grensconflicten, maar is - ondanks de oliewinning daar - straatarm.
De genoemde bisschop, behorend tot de ongeschoeide carmelieten, heeft 40 jaar zich ingezet voor betere omstandigheden van de bevolking daar. Reden waarom president Correa hem heeft geeerd met benoeming in de Orde van Nationale Verdienste.
De bisschop is 75 jaar geworden en moet nu aftreden. In zijn plaats is iemand aangewezen vanuit de nieuwe super orthodoxe katholieke beweging Heraldos del Evangelio. Deze beweging moet niets hebben van een sociaal gericht christendom en is alleen naar binnen gericht. Correa heeft zich hierover zeer negatief uitgelaten. Hij is zelf zeer katholiek, maar wel sociaal gericht en aanhanger van de theologie van de bevrijding. Berichten, als zou hij gebruik maken van een recht om de benoeming tegen te houden, zijn inmiddels door hem tegen gesproken.
Overigens is het wel de moeite waard om deze griezelige kerkelijke beweging, die actief is in meerdere landen in Zuid Amerika, te volgen. Die is opgericht door een braziliaanse geestelijke en wordt krachtig gesteund door het vaticaan. Zie de website van deze club.

voorlezen

Even uitrusten met een voorleesboekje, nu een paar uren spelen, vooral met de poppen (zie achter de deur).
Het voorleesboek gaat trouwens dit keer ook over poppen!
Paula heeft een pakje melk, Thijmen een pakje sap, ik heb een biertje (verstopt onder de stoel). Paula wil altijd graag een oortje pakken. De laarzen vallen vanzelf uit.
Deze momenten doen mij veel deugd. De kinderen voelen dat ook aan. Paula zou gisteren de hele dag weg zijn en vond dat voor mij heel erg zielig: dan had ik niemand om mee te spelen.
Inderdaad: wat is de homo ludens zonder speelkameraadjes?

8 maart 2011

Internationale vrouwendag.
Maar ook mijn verjaardag. Daarom is de volgende multiple choice vraag eenvoudig te beantwoorden.
Wat zien we op onderstaande foto:
a: een bouwvakker in Ecuador, die even uitrust
b: een toerist in de wachtkamer bij de sjamaan
c: een wat oudere man die iets heel vies ziet
d: een opa van 66 die door zijn kleindochter op de foto wordt gezet.

Dezelfde persoon 36 jaar geleden. Toen was net Joris geboren, op 6 maart 1975.
De trotse vader meet de hersenpan van de eerstgeborene.

Consulta popular in Ecuador

De nieuwe grondwet (2008) bijt in zijn eigen staart waar het de bestrijding van de criminaliteit betreft. En die criminaliteit wordt hier steeds erger en is nu ook de grootste zorg van de bevolking.
De nieuwe grondwet is zeer ambitieus, ook op het gebied van de rechten van verdachten en de strikte scheiding der machten (trias politica). Zo is n.b. in de grondwet geregeld dat de voorlopige hechtenis niet langer dan een half jaar mag duren (bij zeer zware verdenkingen niet langer dan een jaar). Dus als er dan geen vonnis is: de verdachte komt onherroepelijk op vrije voeten, ongeacht waarvoor hij/zij vastzit.
Intussen blijft de oude praktijk van de rechterlijke macht in stand en is verandering van binnen uit onmogelijk gebleken. Rechters blijven omkoopbaar. De Consejo de Judicatura (soort Raad van de Rechtspraak) doet helemaal niks, erger nog houdt door het ministerie van justitie geentameerde verbeteringen tegen. Gevolg is dat de nieuwe Grondwet er toe heeft geleid dat 4387 voorlopig gehechten zijn vrij gekomen, omdat de rechtzaken zijn getraineerd of rechters zijn omgekocht.
De woede onder de bevolking is groot. De vraag is wat daaraan te doen. Wijziging van de grondwet is noodzakelijk en mogelijk via een nieuwe Constitutionele Vergadering (die dan apart gekozen moet worden) of via een Consulta Popular, mits de struktuur van de Grondwet niet wordt aangetast. President Correa weet dat de weg van een nieuwe Grondwetgevende Vergadering lang is en moeizaam. Hij zocht de grenzen van het mogelijke op via een door hem voorgestelde Consulta Popular.
De oppositie, daarin gesteund - zoals altijd - door de commerciele media, heeft de strijd aangebonden met de president: wat hij wil via een volksraadpleging kan niet, omdat hij daarmee de Grondwet te ingrijpend wijzigt en de Trias Politica (scheiding der machten) doorbreekt. Correa legt de hand op justitie, zo is het verwijt. Hij tast de onafhankelijkheid aan. Met name met zijn voorstel om de Consejo de Judicatura tijdelijk (18 maanden) te vervangen door een groep van 3 personen, die orde op zaken moet stellen binnen de justitiele kolom. Deze 3 personen worden aangewezen door (elk 1) de president, de asamblea en de funcion de transparencia (georganiseerde burgerparticipatie).
De rechtse krant El Comercio, die wij elke dag lezen, voert dagelijks nieuwe deskundigen op, die de ongrondwettelijke aanpak van Correa beschrijven en hem ervan verdenken vaste grip op de rechterlijke macht te willen krijgen.
Het dilemma is: wat heb je aan een onafhankelijke rechtspraak, wanneer die voor een groot deel corrupt is en in hoge mate disfunctioneert?
Wat Correa wel wil is justitie (OM, rechters, justitiele administratie) grondig veranderen, nu gebleken is dat dat van binnen uit niet kan. Nieuwe rechters wil hij, die niet corrupt zijn, die gehouden worden op tijd vonnissen te wijzen en die elkaar collegiaal toetsen. Dat alles onder de hoede van een nieuwe Consejo de Judicatura, die daadkrachtige op de invoering van de veranderingen zal toezien.
Het voorstel tot een Volksraadpleging moet worden goedgekeurd door het Constitutionele Hof, dat hier in Ecuador bestaat. Die goedkeuring is vorige week gekomen. En vandaag heeft Correa de Kiesraad verzocht de volksraadpleging te organiseren, die nu waarschijnlijk tussen 1 en 15 mei zal plaats vinden.
De oppositie staat op de achterste benen. Het Constitutionele Hof is partijdig, politiek gebonden, zo vindt men. Maar nu die kogel door de kerk is gaat de strijd over de inhoud van 5 amendementen op de tekst van de grondwet en 5 vragen (o.a. over een verbod van verslavende gokspelen en een verbod op stierenvechten). De amendementen op de grondwet hebben betrekking op de beperking van de automatische invrijheidstelling (zie het begin van dit verhaal), betere regulering van alternatieve maatregelen in plaats van vrijheidsontneming, strafbaarstelling van ongerechtvaardigde verrijking en op de (tijdelijke) wijziging van de samenstelling van de Consejo de Judicatura.
Tot nog toe kan Correa rekenen op voldoende steun, ondanks de dagelijkse oppositie in de commerciele media (kranten en TV).
Wil iemand de inhoud van de Consulta Popular integraal zien, dan kan dat via deze link.

Correa is hier bij de voorzitter van de Kiesraad, aan wie hij (vandaag) de tekst van de Volksraadpleging aanbiedt.
Hieronder zie je de president tijdens zijn zaterdagse interview (via radio en TV), waarbij hij zoals gebruikelijk de pers weer flink ervan langs geeft (sicarios de tinta).
Dit keer was hij in Pujili, in een provincie met veel indianen. De leiders van de indianen zijn steeds meer tegen Correa en ook tegen de Volksraadpleging. Correa doet veel voor de indianen en probeert een wig te drijven tussen de leiders en hun achterban.
Of dat lukt zal blijken in mei.

quinze anos

Als je in Ecuador - en dat geldt voor heel veel landen in Latijns Amerika - 15 jaar wordt, wordt er groot feest gevierd. Je krijgt nieuwe kleren. Daarin ga je minstens ook naar de kerk. En er wordt echt gefeest.
Steffy (Estefania) Aguirre valt zo'n feest te beurt op 19 02 2011 in La Mansion de la Colina te Quito.
De gasten gaan formeel gekleed.
Wij gaan met Bram en gezin en 3 loge's (neef en nichtjes) uit Manta.
Hieronder de jarige job in het rose, met Paula. Thijmen op de arm bij Karolina en de 3 andere kinderen.

Het feest duurt van 18.00 tot 24.00 uur. Begint met een toespraak en lied van de vader.
Het is eigenlijk een soort afscheid van de jeugd.
De 15 jarige is nu volwassen. De ouders zijn er nog om gevraagd advies te geven en bijstand te verlenen. Maar verder op eigen benen staan, dat is het motto.
In dit geval sprak de pappa zijn grote vertrouwen daarin uit. Steffy is al jaren een bekende danseres en heeft onlangs het kampioenschap klassieke dans (voor haar leeftijdscategorie) van Zuid Amerika gewonnen!
Het feest staat dan ook in het teken van de dans. Niet alleen optreden van Steffy zelf en van anderen, maar allemaal moeten we meedoen. Paula doet dat met haar Pappie maar al te graag. Thijmen is ook op de dansvloer te vinden, maar kijkt het ook graag allemaal aan.

Wanneer gaat de BOOT?

De boot heet Domenica, maar ook wel Grand Odyssey.

Zoek op het web bij Galapagosgrandodyssey.
Met enige vertraging werd de boot officieel opgeleverd. Nog niet alles is klaar, met name de fitness en massage ruimtes moeten nog ingericht. Maar verder: een pracht boot. Lekker ruim en schitterend in stijl ingericht.
Hieronder zie je de boot bij avond (want wij zagen de boot toen voor het eerst) en plaatjes van een slaapkamer en van het zitgedeelte bij de eetzaal. Helaas detoneert mijn rugzak tegen de stoel, maar ik heb geen beter beeld.
Het kost wel wat om hierop te varen, maar dan heb je ook luxe, kamers met eigen douche en toilet, prima eten en een ruime wijnkeus van 1e kwaliteit. De kapitein is een vrolijk lachende man met veel haar en er is een goede gids (heb ik even gemist).

In het klein wat impressies van de Jacuzi op het bovendek, een kamer met matrimonial-bed, een hoekje van de eetzaal en een stukje badkamer.

poppenspel

Zoals bekend spelen Paula en ik veel met de poppen.
We spelen schooltje, familie, op reis gaan, enzovoort.
Het werd tijd om de poppen weer eens op de foto te zetten.
Dit keer allemaal apart. Paula maakte de foto's.
24 poppen, alleen Mathias ontbreekt en nog een enkele piepkleine pop.

Titicaca meer

Aan het eind van onze Bolivia reis bezochten we Copacabana aan het Titicacameer. Ook gingen we naar het Isla de Sol.
Daar wandelden we 5 uur van noord naar zuid over het eiland en kwamen langs enkele Inca ruines.

Tijdens de wandeling kregen we zicht op de Cordillera Real, met als hoogste top de Illampu. Een beetje vaag, maar toch apart. Het meer zelf ligt op zo'n 4000 meter hoogte.

Bij een van de tempels zagen we dit hoofd.
Overigens: het Braziliaanse strand Copacabana heeft zijn naam ontleend aan deze Boliviaanse plaats, met een beroemde madonna. Een braziliaanse zeeman dankte zijn redding aan de madonna van Copacabana en benoemde zijn dorp hiernaar.