maandag 26 november 2012

Theo krijgt paspoort

Joris en Joan gaan een paspoort aanvragen voor Theo.
Het zou vlak bij het Netflix kantoor van Joris zijn, dus leuk om even mee te gaan om na de aanvrage de werkplek te bekijken.


Alle noodzakelijke papieren waren meegenomen.
Maar waar vond deze plechtigheid plaats?
Dan moet je weten dat de USA geen burgerlijke stand hebben!
Dus niet naar het stadhuis, maar naar een postkantoor.


Over een week of 6 wordt het paspoort thuis per post bezorgd!

woensdag 21 november 2012

Mister no

Thijmen is de allerliefste schat, met zijn ogen die iedereen vertederen.
Ik heb het heel leuk met hem gehad. Hij houdt heel erg van kleuren.
Vaak zegt hij no quiero, en daarom noem ik hem mister no. Om te plagen natuurlijk.
Hij krijgt dat zo langzamerhand wel door. Maar toch zei hij eens tegen mij : vayate a Holanda, opa.
Dus ik krijg mijn trekken thuis.
De lieverd, amor.


Theo bijna zeven weken

Theo wordt al flink, met zijn 6 en een halve week. Fors gegroeid en wat vet op de botjes.
Hij is sterk en kan hard huilen.
Hier met mams en paps.


Paula zeven jaar

Op 13 november werd Paula zeven jaar.
Zij wordt nu echt een groot kind en gaat steeds meer haar eigen gang.
Wil op school alle extra's meemaken, nu op het gebied van kunst.
En ook drie maal na school naar de ritmische gymnastiek.
Zij gaat om half acht de deur uit en komt vaak pas om half zeven weer terug in huis.
Helaas weinig tijd meer om te spelen met opa Benno.
Maar die geniet toch hoor, door te volgen wat zij allemaal doet.
Een prachtige foto van haar hieronder.
Met enige voorbeelden van haar kunnen als gymnaste.

vrijdag 12 oktober 2012

Democratie

Ik had het al voorspeld. De grote overwinning van Chavez in Venezuela wordt hier in de USA een verlies voor het land genoemd. Chavez, die enge socialist wint, maar Venezuela verliest.
Dat betekent dat de westerse investeerders de komende 6 jaar geen poot aan de grond krijgen om winsten uit dit land te trekken. Investeringen uit China, India, Iran en Rusland gaan gewoon door.
Maar dat zet hier in de USA ook weer kwaad bloed.
De USA, dat zich zelf ziet als de grote hoeder van de democratie, nota bene. Waar het volk bij grote meerderheid duidelijk een keuze bepaalt, hangt het van het land en de politieke richting af, of de USA dat ook weet te waarderen.
Denk aan Allende in Chile en aan de steun aan via een coupe aan de macht gekomen rechtse dictators, die altijd op steun van de USA mochten rekenen.
Democratie stelt hier dus gewoonweg niet zoveel voor.
Wij mogen hier intussen de prelude van de presidentsverkiezingen begin november meemaken. We zagen een heel zwakke Obama tegenover een Romney, vermomd als gentleman. En we zagen een beetje arrogante Biden tegenover een jonge rechts-religieuze Ryan, die wel erg zijn best deed.
Wat zal dat worden? In dit land, waarin al vanaf 1789 de strijd tussen 2 partijen gaat, waarbij de ene staat voor een kleine overheid en lage belastingen en verwacht dat alles goed zal komen via de vrije markt, en de andere partij vindt dat je wat aan armoede, onderwijs en zorg moet doen en dat daarvoor staatsinkomsten moeten worden gegenereerd.
Socialisme is voor de meesten in de USA nog steeds een heel erg scheldwoord. Een zwakke Obama zou er wel eens voor kunnen zorgen dat de Republikeinen weer aan de macht komen.
Overigens kiezen de mensen hier niet alleen de president, de senator, de governer, het schoolbestuur, de sheriff, de rechter, de gemeenteraad en de burgemeester, maar ook stemmen zij nog over een hele reeks van amendementen, wetsvoorstellen en andere voorstellen.
Die komen dan vaak van de staat waarin men woont, van de gemeente, de county of het schoolbestuur uit je eigen regio.
Hieronder een deel van het verkiezingspapier voor begin november.
Nu worden uitspraken gevraagd over het handhaven van de doodstraf, het wijzigen van de regel dat 3 vonnissen automatisch leiden tot levenslang, het vermelden op het etiket van artikelen of er genetisch gemanipuleerde spullen inzitten, enzovoort.
Liefhebbers kunnen op de foto klikken en die uitvergroten, waarna lezing mogelijk is.


woensdag 10 oktober 2012

Kip met rijst uit Iran

"s Lands wijs 's lands eer.
De cadeaus worden hier in de USA gegeven voor de geboorte. Vrienden en collega's organiseren diverse zogenaamde (helaas ook in ons land bijna al ingeburgerde) "baby showers".
Tijdens de bevalling en kort daarna komt er niemand meer.
Heel anders dus dan bij ons. Bij ons overlopen vrienden, bekenden en buren het huis van de nieuwe baby. Men geeft dan de cadeaus en bewondert de baby en looft die als de mooiste van de wereld, ook als dat zichtbaar niet het geval is.
Ook in Ecuador loopt iedereen binnen en rukt de baby bijna uit de wieg of je armen om die zelf te knuffelen. 
De baby gaat van jongs af aan van mens tot mens en wordt al gauw een allemansvriend.
Hier in de USA gaat dat dus niet zo. Maar heel apart is dat wel de buren langs komen om diensten aan te bieden.
Ze gaan voor je koken en komen een warme maaltijd langs brengen, zoals vanavond een iraanse buurvrouw heerlijke rijst met kip (arroz con pollo) bracht.

 Anderen willen ook eten komen brengen. Sommigen bieden oppas-diensten aan.
Het hangt wel van je buurt af, maar zoals hier in een buurt met veel jonge gezinnen en oma's en opa's valt de buren-dienstbaarheid op.
Zo heeft elk land wel zijn aparte positieve punten.
Wel oppassen dat we niet overal alles uit andere werelddelen overnemen.
Dat wordt te veel van het goede.

maandag 8 oktober 2012

Chapeau Chavez

 Hugo Chavez won zondag voor de 3e keer sinds 1999 de presidentsverkiezingen in Venezuela. Hij mag weer 6 jaar aanblijven.
Nu met 55 % van de stemmen.
Toch altijd nog veel meer dan de heer Rutte in ons landje verzamelt. Maar dezulken blijven Chavez zien als een gevaarlijke linkse dictator.
Als in een land de grote meerderheid van de armen keer op keer een linkse president kiest, is dat in de ogen van de rijke landen bedenkelijk. Zulke landen deugen niet. Gekozen presidenten zijn dictators.
Waarom is dat toch zo?
Welnu omdat de rijke landen en hun ondernemingen bijna niks meer kunnen verdienen in die landen; omdat die landen andere voorkeuren hebben. Omdat het geld in Venezuela en andere linksere landen in Zuid Amerika primair naar de armen gaat, naar onderwijs en zorg. En omdat Venezuela Cuba wil ondersteunen, dat al tientallen jaren wordt geboycot door het rijke westen.
Internationale persbureaus vertolken alleen maar de opvattingen van de USA en andere rijke landen.
Ook in Nederland wordt het door en door verziekte en verpolitiekte nieuws-monoplie nauwelijks doorbroken. Correspondenten in landen als Venezuela praten Reuter, AFP en andere internationale persagentschappen gewoon na.
Daarom: chapeau Chavez.

Foto: Archivo



zondag 7 oktober 2012

Baby Theo naar huis

Na een zeer voorspoedige "pijnloze" bevalling - het was heel bijzonder om mee te maken hoe dat hier in de USA gaat - bleef Theo een dag in het hospitaal.
 Vandaag de 7e oktober ging hij naar huis.
Heel apart dat baby Theo in zo'n reisbakje er zo groot uitziet. Zou hij over een paar jaar echt lijken op deze foto?

Het huis hadden we een beetje aangekleed ter verwelkoming.

In de USA staan vaak borden in de tuin. Om het huis te verkopen, om je handel aan te prijzen, om je te scharen achter Obama of Romney. Maar ook als er een baby is geboren.
Ook de ballon is een jongens-ballon. Gekozen omdat Theo heel grote voeten heeft.
In de avond aten we met zijn allen en Theo stond gezellig op de tafel.


zaterdag 6 oktober 2012

Theo geboren

Inderdaad. Nog dezelfde avond om 23.23 uur werd Theo geboren.
Theodorus Martin.
2915 gram zwaar en 49 cm lang.
Genoemd naar overgrootvader Theo en oud-oom Martin, die beiden al lang zijn overleden maar bijzondere betekenis hebben voor Joris en Joan.


Oma Annemieke en Opa Benno waren er bij en zijn verguld met hun derde kleinkind.
Hier op 6 oktober nog in het ziekenhuis, maar morgen komen ze thuis.


vrijdag 5 oktober 2012

BabyJ komt in de tijd van Halloween

Wij kwamen op 2 oktober 2012 in Los Gatos aan.
Joan loopt op alle dag.
Maar het eerste wat opvalt is Halloween: spotten met de dood. De hele maand oktober tot Halloween komt op 31 oktober.


Deze beelden komen van het huis van J+J en van de buren!
Maar eerst komt babyJ. Op dit moment voelt Joan de weeen komen.
Dus wie weet hoe gauw er weer een blog komt.

vrijdag 9 maart 2012

de opkomst was weer geweldig

Ook dit jaar kwamen de vrouwen weer massaal opdraven voor mijn verjaardag.
In alle grote steden waren optochten. 
Soms waren ze het eens, maar meestal verdeeld en vormden ze eigen groepjes en probeerden zelfs als eerste aan te komen.
In Istanbul waren de dames luchtig gekleed. Ze weten wat ik leuk vind.


Ik heb weer genoten. Ook thuis in Quito, met Paula die liever de pop zoent dan haar opa. En met de lieve familie die een hapje kwam eten en kruidenbitter drinken, waar mijn griepje redelijk door is over gegaan.





dinsdag 28 februari 2012

Baba Benno

Mieke maakte deze karakteristieke foto van onze blogger in het termale bad van Papallacta (bijna 4000 meter hoog).
Er waren meer personen die daar oosterse oefeningen in het bad deden. Met name een man met lang haar en lange baard met in zijn gevolg meerdere dames, die in aanbidding voor de man alle oefeningen navolgden.

Blogger sloot zich aan.


Peru na 6 jaar


Zes jaar geleden reisden we met mijn zusjes Marieja en Margriet (+)  door Peru.
Nu bezochten we een aantal plekken opnieuw met Bram, Karo en Paula, Thijmen.
Boven het Santa Catarina klooster in Arequipa. Mooi en berucht vanwege het af en toe wufte leven dat de nonnen daar organiseerden, zodanig dat de Paus moest ingrijpen!
Van daaruit met eigen vervoer de prachtige tocht ondernomen over een hoge pas van 4600 meter (foto met de mosplanten) naar de Colca vallei, waar we de condors zagen (te laat met mijn fototoestel, maar Bram was op tijd) en de mooie kerken en mooie meisjes in karakteristieke kleding.



Na 4 dagen gingen Bram en Karolina werken bij Pure Peru in Lima en trokken wij met de kinderen op. 
Erg leuk. Zo leuk dat Paula aan het eind van die week zei:  ik heb nou wel genoeg Opa Benno gehad. 
En het was ook intensief en grappig hoe kinderen recht voor hun raap voor hun gevoelens uitkomen. Een aardje naar hun opaatje.
We hadden een appartement in de wijk Miraflores in een gebouw van 21 verdiepingen met bovenop een zwembadje, met uitzicht op de Pacific Ocean.


dinsdag 14 februari 2012

Vergezichten uit Ecuador


El Angel: park in het noorden tegen de grens met Colombia. 
Ongeveer 3600 meter hoog.
Hier groeien de bijzondere Frailejones.


Kratermeer Cuicocha bij Cotacachi.
Niet zo hoog, maar mooi. Met een boottochtje laten ze zien dat er vulkanische bubbeltjes in het meer zitten.
In het restaurant is het favoriete menu: cuy.


Boven een andere krater: Pululahua. Vlak bij Mitad del Mundo.
Het is een van de weinige vruchtbare en bewoonde vulkanen ter wereld.
Elke middag komen de wolken uit het westen (pacific kant) de krater inrollen, zoals hier, waardoor het zicht op de domo bijna wordt ontnomen.


Een van de mooiste routes van Ecuador gaat van Latacunga omhoog naar Zumbahua.
De paramo wordt hier bewoond en bewerkt (een beetje); meestal worden schapen gehoed door de indianen, die vaak nog in hutjes wonen.
Het is hier hoog, koud en vaak mistig.

Een ander prachtig kratermeer is Quilotoa, op 4000 meter hoogte, met hier uitzicht op de Ilinizas met eeuwige sneeuw op de top.
Vroeg in de ochtend gemaakt, want de wolken ontnemen al gauw het zicht op de verre bergen.

Joep en Monga


 Op onze reis met Hans en Mieke ontmoetten we interessante mensen.
Joep (boven) is daar een van. Hij zette het Condor Park bij Otavalo op en geeft nu 2 voorstellingen per dag met zijn roofvogels uit Zuid en Midden Amerika.
Het park is erg mooi geworden en de loop zit er ook goed in.
Joep vangt de vogels op, die niet meer in het wild kunnen leven, omdat zij door mensen uit het nest zijn gehaald bij voorbeeld.


Monga is een andere boeiende persoon. Een Huaorani. Deze indianen leven nog in de natuurlijke staat in het oerwoud. De meesten hebben nog nooit andere mensen gezien, of wanneer dat wel het geval was zijn die een kopje kleiner gemaakt.
Onze Monga is niet zo moordzuchtig en wil zijn manier van leven in het woud laten zien tegen een vergoeding.
Het was buitengewoon boeiend, ook om te merken hoe hij op blote voeten door het bos ons steeds te vlug af was en wij hem moesten terug roepen.
Dan liet hij zien hoe hij een boom inklimt, een mandje voor de jachtprooi maakt en diverse medicinale sappen uit bomen en planten haalt of diertjes (mieren bij voorbeeld) gebruikt om te overleven.
 

zondag 5 februari 2012

huilen

Daar staat onze KIA carnival uit 2004 waar we de afgelopen 5 jaar zoveel plezier aan beleefd hebben.
Bijna verdronk hij in de Grote Oceaan oftewel Pacific, met 2 wielen verdween hij in een sloot naast de weg, alle banden hebben wel een schroef of steen ontvangen en raakten lek. Essentiele onderdelen, zoals remblokken, uitlaat (meerdere malen), koppeling en natuurlijk banden moesten worden vervangen.
Maar we hebben bijna heel Ecuador er mee doorkruist, met de tennisboys en -girls, met Aty en Marieja en met Marion, met Jaap en Albrecht en wie nog meer.....
Maar helaas Bram wilde zijn auto verkopen aan mij en ik ben daar voor gezwicht. Onze lieve vertrouwde KIA, waar je met 7 personen gerieflijk in kon zitten, met de zijdeuren open langs de warme kust, voorzien van radio en TV (!) wordt verkocht.
Hier staat hij op een patio. En rond de 14.000 dollar moet ie opbrengen.

Posted by Picasa

maandag 2 januari 2012

oudjaar 2011 en de beste wensen voor 2012

Via mijn Blog een heel goed jaar 2012 gewenst aan alle trouwe volgers. Bij deze ook een dank aan de velen die mij een e-card hebben gezonden ter gelegenheid van de feestdagen, die in Holland zo donker en koud zijn en hier in Ecuador en op Sint Maarten zo aangenaam: langere dagen, meer zon en als het te warm is wat schaduw. Wij hebben hier geboft met prachtige dagen met volop zon en 25 graden.
Met oudjaar wordt hier veel gedronken en gedanst, vaak met maskers op, tot in de hele vroege uren.
Ik heb het maar tot 2 uur volgehouden, maar er waren familieleden die na een paar kotspartijtjes pas om 6 uur naar bed gingen, toen de zon alweer opkwam.
Hieronder verschuil ik mij achter een mombakkes, met Paula  en Thijmen.
Het moge jullie allemaal voor de wind gaan.





Spelen

Paula en Thijmen willen altijd wel met mij spelen. Zij hebben zelf veel goede ideeen. Zoals schooltje spelen (zie hieronder met de poppen en Thijmen als kinderen in de klas van juf Paula). Maar ook spelen we familie en vaak ook geboorte (waarbij een pop geboren wordt met alle kleren aan!).
Op de achtergrond is nog de mooie Handel CD-doos van het Kruidvat te zien. Met kerst genoten van de Messiah, uitgevoerd door het English Chamber Orchestra.
 

Toen Bram en Karo kerstdiner hadden met hun ATC bedrijf mocht ik op de kinderen passen en hen laten slapen bij mij thuis. Paula had een goed idee. Er waren in de diepvries bij Bram nog bitterballen en die kon je bakken in olie in een koekenpan. Ik had dat zo nog nooit gedaan. Maar het lukte wonderlijk goed, zodat Paula zelfs zei dat mijn bitterballen lekkerder waren dan die van papa en dat wil wat zeggen.
Tijdens de bitterballen werd er gedanst in pyama. Daarom zijn Paula en Thijmen op deze foto een beetje bewogen.


De Yumbo's bij Tulipe.

Een nieuwe plek voor ons was Tulipe. Erg mooi en rustig gelegen. Met als extra een mooi museum over de pre-Inca indianen: de Yumbo's.
Zij woonden hier en hadden uitkijkposten op de hoogste bergen in het wijdse landschap.


 Hun cultuur is opgegraven. De heilige plaatsen zijn eigenlijk baden in de vorm van de zon, de maan en de puma. Hieronder de zon.



Daarna een volledige nieuwe route door een prachtig landschap en uiteindelijk door rivieren, over stenen, door het nevelwoud (met dikke mist), uitkomend in Otavalo.
Onderweg zagen we hoe de arme plattelandsbevolking hier nog leeft. Onze reisgenoten hebben hier wat kleren en snoepgoed achtergelaten.


Jaap alleen .....

Neef Jaap was met ons mee. Zijn vriendin zat al een paar weken in ons huis, maar liet Jaap bij aankomst weten dat ze de relatie verder niet zag zitten en liever alleen verder op reis wilde door Zuid Amerika, In maart komt ze nog wat spulletjes, die ze heeft achter gelaten, ophalen. Wat vind je nu van zoiets? Stuur uw reacties!
Maar Jaap reisde mee. En stond als een Hercules op een rots boven het Quilotoa meer.


 Na een half uurtje waren we beneden, de vier heren, gestart om 7 uur in de ochtend.
De heren zijn: Jaap, Bram, Freddy en de schaduw van Latino Benno.


Cuy in Quilotoa

We zaten in een erg authentiek hostal, gedreven door enthousiaste indigenas.
Vanwege de feestdagen hebben zij voor ons cuy (cavia) bereid.
Het bijwonen van het schoonmaken van deze beestjes was overigens een groter feest dan het eten van de cuy, waar maar weinig vlees aan blijkt te zitten.




Kerst 2011: Cotopaxi en Quilotoa

Met de feestdagen trokken we door Ecuador langs een paar bekende en ook onbekende plekken.
We begonnen met een tocht door het park met de prachtige sneeuwtop van de Cotopaxi, nu een beetje in de wolken.

 
Later waren wijzelf ook in de wolken bij het 4000 meter hoog gelegen kratermeer Quilotoa. Helaas niks te zien dus.


Gauw mutsen en wanten kopen, want het is koud.


Maar de volgende dag konden we bij volle zon en zicht op de besneeuwde Ilinizas naar het meer afdalen (30 minuten) en weer omhoog lopen (60 minuten).



Over 5 weken gaan we weer naar Ecuador. Dan volgen er weer nieuwe berichten uit het naar rechts draaiende continent Zuid Amerika.