de nieuwe slaapkamer in puembo

Er wordt hard gewerkt in Puembo om de nieuwe slaapkamer met badkamer
voor kerst gereed te hebben.
Dan kunnen Joris, Joan en Theo daar als eersten gebruik van maken.

sinterklaas 2013

Thijmen en Paula voor en na de ontvangst van een kadoo.

Met Marian en Freek door Ecuador

Hier de wandeling van Freek naar de top van de Pichincha.
Tevens Cuicocha en als verrassing de Cayambe in de avondzon.

Paula op haar nieuwe rolschaatsen tijdens de les.

Nieuwe schaatsen uit de VS meegenomen voor haar verjaardag.
Rond 20 december is er een presentatie.

Paula 8 jaar

Op 13 november is Paula 8 geworden en opa Freddy 62. Vandaag zijn zij samen gaan eten in San Telmo. Wij aten thuis bloemkoolschotel. Maar met zijn allen genoten wij van een heerlijke taart.
Paula had van haar mama een prachtige uitgaansjurk gekregen. Hier op de fot met Thijmen in zij nette meneertjes pak, waarmee hij met ons Bram ging ophalen van het vliegveld.
Een avond als vanouds.

Thijmen in het gips

Bij aankomst in Quito had Thijmen zijn arm in het gips. Hij zit net als Paula op rolschaatsles en was gevallen. Veel pijn en zijn pols was gebroken, gelukkig niet helemaal middendoor, maar toch even in het gips.
Voor Paula haar verjaardag namen we professionele rolschaatsen mee uit de USA .

Voorlaatste dag in Los Gatos

De papa en mama waren weekeinde uit. We mochten op Theo passen en moesten hem ook in bad doen. Hij koos zelf voor de vaatwasser.
Het is een blijft een vrolijke jongen, vol grapjes en heel oplettend. Het nieuwste is zijn lust om overal te gaan staan, ook op lage tafeltjes waar hij op kruipt. Maar hij kan nog niet echt lopen, hoogstens vier pasjes en dan pats boem. Vanaf een tafeltje is dat minder geslaagd.
We moeten nu wachten tot na kerst, alvorens we hem weer zien, wanneer hij met paps en mams en een nichtje naar Quito komt.

6 oktober San José halve marathon

Ja ja uitgelopen in 2 uur en 18 minuten.

Meer Halloween pompoenen.

Theo in Halloween pompoenen land.

Theo in de kinderboerderij

KIP ik heb je.

Theo 1 jaar

Op 5 oktober 2013 werd Theo 1 jaar.
Wij waren er bij, net zoals bij de geboorte een jaar geleden.
Theo zit nu elke dag op de Daycare en wij halen hem elke middag om half drie op.
In huis is een gast gekomen, Anika uit Duitsland, die een jaar USA doet in kader van Duits Amerikaans uitwisselingsprogramma. Een leuke meid, die ook gek is op Theo en omgekeerd.
Vanwege Halloween is heel Amerika oranje gekleurd, vooral in de vorm van pompoenen.
We zijn hier een maand, met prachtig weer en gaan begin november naar Quito om de achtste verjaardag ( o wat gaat de tijd toch snel) van Paula te vieren.

wildflower triatlon

Op 3 tot 5 mei deden we mee aan de olympische afstand van de triatlon, als team, onder de naam going dutch.

Joan zwom de 1,5 kilometer, Joris fietste de 40 kilometer en ik liep de 10 kilometer.

Op de dag zelf was het winderig en erg fris. de dagen ervoor was het heet. onder de bomen toch goed kamperen. Hieronder een impressie van het kamperen en de sport.

Voor Theo was het de eerste kampeerervaring.

Theo na vier maanden, dus nu 1/2 jaar

Begin april - na huilen huilen vanwege afscheid uit Quito - kwamen we weer in Californië om te zien hoe het met onze Theo ging.

Hoe gegroeid is hij, en hoe guitig kijkt hij uit zijn ogen. Hij is wel een beetje zwaar voor ons, maar we redden het nog net, met de BOB, dat is een soort renkarretje voor baby's.

Hieronder oma in de daycare met Theo, waar we hem alle dagen rond 3 uur gaan ophalen. 

Ja en dat is natuurlijk even slikken, maar wel echt Amerikaans zoals die teacher is en nauwelijks op de stoel past, dus meestal op de grond zit (wat op zichzelf heel baby vriendelijk is) maar dan ook niet meer overeind kan komen. Maar de big boobies zullen de baby's wel bevallen. 

We doen  nog meer dan alleen met Theo optrekken en de daycare bezoeken. We tennissen regelmatig, lopen hard en wandelen en fietsen, komen dan herten en eekhoorns tegen, zoals dit vriendje dat een stukje van ons brood kreeg.

Kortom het is heel goed uit te houden. Joris en Joan weten ook terecht te profiteren van onze aanwezigheid hier. Aan het slot van ons verblijf gaan we met zijn allen kamperen en als team de triatlon doen. Spannend.

Verguisde leider Chavez krijgt grootste afscheid ooit.

Veertien jaar leider van Venezuela. Veertien jaar held van de armen in dat land, waardoor hij alle verkiezingen met grote meerderheid won, zoals onlangs nog in december 2012. Veertien jaar voorbeeld voor Zuid Amerika, dat weer zelfvertrouwen krijgt, zich losmaakt van de grote broer in het noorden en een nieuwe politiek realiseert: het socialisme van de 21e eeuw. Veertien jaar nieuwe politieke verhoudingen in de wereld. China, Iran, Nigeria worden belangrijke bondgenoten. Westerse landen en grote internationale organisaties als het IMF en de wereldbank worden zoveel mogelijk buiten de deur gehouden. Zogenaamde vrije-handels-verdragen met de VS en de EU worden gewantrouwd, omdat de vrije handel alleen wordt toegestaan voorzover het de rijke landen uitkomt.

Op invoer van bananen in de EU wordt nog steeds een fors invoerrecht geheven!

Slechts 58 jaar en Hugo Chavez is dan toch bezweken voor de kanker.

Op 8 maart werd afscheid genomen door 32 regeringsleiders en 54 delegaties van andere landen en internationale organisaties. Jesse Jackson leidde de "uitvaart"! Is het besef doorgebroken dat een groot leider is heen gegaan of overheersen de krokodillentranen en de huichelachtigheid?

In de straten van Caracas treurden miljoenen Venezolanen oprecht.

Net als andere bijzondere leiders (Lenin, Mao, Ho) zal hij worden gebalsemd en in een mausoleum worden bijgezet, zodat hij altijd kan worden bezocht..

Voor mij een extra reden om Venezuela gauw te bezoeken. In Peking zag ik Mao, Moskou en Hanoi staan ook nog op het verlanglijstje van nieuwe reisdoelen!

Hieronder een YouTube filmpje met impressie van het afscheid van Hugo Chavez. Correa en zijn vrouw staan bij de kist.

afscheid dan Hugo Chavez: impressies

Werkbezoek aan Colombia

De eerste 2 weken van februari  reisden we door Colombia, vooral om ervaring op te doen ten behoeve van Bram's nieuwe dependance aldaar, geheten Pure-Colombia.

We begonnen natuurlijk in Bogota. Op de berg Montserrat. En bezochten later het goud-museum dat echt de moeite waard is.

Montserrat

museo de oro

Vandaar per auto langs de interessante kathedraal in een verlaten zoutmijn.

zout kathedraal

Tevens langs de brug bij Boyaca, waar el libertador (Bolivar) een slag tegen de spanjaarden won in 1819.

En naar het lieflijke Villa de Leyva.

Villa de Leyva bij avond

Vanuit Bogota een vlucht naar Santa Marta aan de caribische zee. Vooral vanwege een bezoek aan het nationaal park Tayrona.

Taganga

Met 2 vluchten vervolgens naar de koffie-streek (cafetera), waar we in een mooie hacienda logeerden en de omgeving vaak in stromende regen verkenden.

Hieronder impressie van ons verblijf en van het leuke plaatsje Salento in de Cafetera.

plafond in onze hacienda

hacienda La Cabana

Salento

Slotsom is dat Colombia een groot land is met leuke plekjes, maar niet zo bijzonder als Ecuador, Peru en Bolivia. Je mist de latijns amerikaanse cultuur. Het is net zo westers als Argentinie en Chile, maar die landen hebben een grotere compensatie via de natuur en de wijn!

Correa wint en blijft nog 4 jaar president van Ecuador

Hoera, onze grote vriend en buurman (al ruim 6 jaar) heeft gisteren weer met grote overmacht de verkiezingen gewonnen en blijft nog 4 jaar als president aan de macht.

Het zien er naar uit dat Allianza Pais de meerderheid gaat veroveren in het parlement.

Correa wil daarom de door hem ingezette revolutie de komende periode consolideren.

Eindelijk moet de wet op de media, die tot nog toe door de oppositie is tegengehouden, eens van kracht worden. Daarin worden de media verantwoordelijk voor hun vaak leugenachtige berichtgeving. Geen censuur vooraf, maar verantwoording achteraf.

Ook de wet op het gebruik van water, tot nog toe eveneens tegengehouden, moet er komen, omdat het water van iedereen is en niet alleen van de indigenas die in de bergen wonen.

Belangrijker is dat hij de rol van de overheid in de economie verder wil versterken, het technologisch onderwijs op internationaal niveau wil brengen en de armoede nog meer wil bestrijden.

Hij wil de vooruitgang, zoals zichtbaar in Ecuador en enkele andere landen van Zuid Amerika via de UnaSur, de vereniging van staten in Zuid Amerika, bevorderen in het hele continent. Voor hem is daarbij souvereiniteit van de landen en de UnaSur van belang, hij wil niet afhankelijk worden van de Wereldbank, het IMF en globale multinationals.

Op de foto: Correa met vice president Glas, zijn moeder, echtgenote en jongste zoontje.

Dierentuin

Op 22 januari 2013 haalden we de kinderen van school en gingen spelen, dit keer niet met de poppen en zelfs geen familie met een zwangere moeder, maar met de dieren. De dieren waren gered van de ondergang en bij ons in een reservaat ondergebracht. Soort bij soort.
Paula gaf belangstellenden een rondleiding.
Hier de dieren die thuis horen in of bij water.

Thijmen zorgt voor een verdwaald schaap.

Het liefst wil hij op de giraf gaan zitten.

Uitleg bij de wilde dieren in het bos/

En tenslotte de leeuwen die rollebollen in het warme zand.

Een nare gebeurtenis

Daar zit ze nu achter haar broodje met de arm in een mitella.
Maar hoe is dat zo gekomen?
We waren aan het wandelen in het Parque Metropolitano, vrijdag aan het eind van de middag. Er was geen mens in het park.
Een rustige wandeling. Annemieke met haar stevige wandelschoenen aan. Maar geen stokken van Joris meegenomen.
Het was een makkelijk pad, maar af en toe een wortel van een boom, zoals je kunt verwachten in een bos.
Na ruim een uur kwamen we bij een smal bospaadje dat iets afliep.
Achter mij een kreet. Annemieke was gestruikeld over een wortel en met beide armen voorover languit gevallen. Het eerste wat ze zei was: mij arm ligt uit de kom.
Wat nu? Eerst tot rust komen, dan proberen op te staan. Om ergens een uitgang te vinden en hulp te zoeken. In het bos was niemand. Heel belangrijk: niet flauw vallen.
Dat laatste lukte en ook konden we een uitgang naar een condominium vinden, waar twee bewakers ons wilden helpen. Zij belden 911, het alarmnummer, maar na enige tijd besloot men geen ambulance te sturen, omdat er geen sprake was van bloed, noch van bewwusteloosheid.
Een van de bewakers rende vervolgens het condominium uit (flink stuk naar beneden) om een taxi te zoeken en wonderwel binnen 15 minuten kwam hij daarmee terug.
Wij gingen toen heel kalm rijdend naar de meest nabij gelegen kliniek (El Batan), waar een broeder de trui van Annemieke kapot knipte en een pijnstillende spuit zette in haar achterste. Een orthopedische dokter was opgebeld en kon er binnen een half uur zijn. De arm lag toen al ruim een uur uit de kom.
Intussen werd een radiografische foto gemaakt ter bevestiging van wat we al wisten. Maar de dokter kon dan goed zien aan welke kant de arm er uit lag.
Een oude dokter kwam aan en probeerde het eerst zo. Uit zijn aanpak bleek dat hij wel van wanten wist, maar de tegenkracht was te groot, zodat een spierverlammende injectie er aan te pas moest komen. En daarna zat de arm gauw op zijn plaats. Twee uurtjes verder.
Met een taxi zijn we het donkere park ingereden om onze auto op te halen, die daar nog geparkeerd stond.
Via een apotheek om nog wat pillen te kopen, gingen we naar huis om een lekkere spagetti te maken.
En nu dus een weekje of drie met de mitella om.
Weer een avontuur uit Quito.
We hebben het helemaal zelf opgelost, konden geen beroep op Bram doen, omdat hij met de hele familie naar de Oriente is.
Goed he?!