Er was eens een oude man, 3.

Wanneer het was? En waar?
In ieder geval kort voor hij weer voor een lange tijd afscheid van haar moest nemen.
Altijd een treurige periode.
Maar niet voor zijn allerliefste kleindochter, die hem altijd waarschuwt met: opa, niet huilen hoor.
Dit keer kwam het er recht voor de raap uit.
Opa, je bent een oude man met vieze tanden.
En daarmee (oude man, vieze tanden; oude man, vieze tanden; oude man,vieze tanden) moest hij op pad.
Confrontatie. Keihard de waarheid horen. Van de prinses, die je ooit vond.

Er was eens een oude man, 2.

Note bene, zijn allerliefste kleindochter Paula, trok de schellen van zijn ogen.
Het ene moment nog lieve kaartjes sturen met hartelijk gefeliciteerd, maar vervolgens .....

Er was eens een oude man ....

Er was eens een oude man, die nog best trots was op zichzelf.
Ook al had hij al bijna dertig jaar wit of grijswit haar.
En had hij diepe rimpels in zijn gezicht en, zoals zijn moeder, kwabbetjes onder zijn kin.
Hij maakte, volgens sommigen te vaak, graag grapjes met jonge meisjes.
En hij verbeeldde zich dat zij dat wel leuk vonden.
Tot op een dag, toen hij werd geconfronteerd met de rauwe werkelijkheid.