Guillermo Lasso heeft op 11 april met 52,5 % de tweede ronde van de presidentsverkiezingen in Ecuador gewonnen.
Lasso is de kandidaat van rechts, maar heeft veel kiezers gewonnen, die bang waren voor de andere kandidaat, Arauz, schoothondje van Rafaël Correa, die de laatste jaren van zijn regering een corrupt regime vormde. Lasso kwam met hakken over de sloot in de tweede ronde, toen hij maar 0,5% hoger scoorden dan mijn favoriet Yaku Perez.
Lasso is 65 jaar, was 20 jaar de baas van de Banco Guayaquil en laatstelijk voorzitter van de club van bankiers in Ecuador. Hij is rechts en zeer katholiek, tegen abortus en euthanasie, vader van 5 kinderen. Tijdens de campagne heeft hij voorgesteld de Virgen de Panecillo in Quito op een ronddraaiend platform te plaatsen, zodat zij ook naar het armere Quito Sur kan kijken.
Hij deed voor de derde keer mee aan de presidentsverkiezingen. Is dit keer noodgedwongen wat milder geworden. Spreekt zelfs over de LHBTI die niet gediscrimineerd mogen worden en wil het abortusvraagstuk voorleggen aan een Consulta Popular. Ik ben benieuwd of en zo ja wanneer hij zich aan deze beloftes houdt.
Overigens zal regeren voor hem niet eenvoudig zijn, hij heeft samen met de Christelijke Partij, maar 31 zetels in het parlement van 137 zetels, tegenover 48 zetels voor de partij van Arauz. Yaku Perez heeft er 28. Lasso moet dus wel soepel zijn. We zijn benieuwd.
In Peru staat alles op zijn kop na de eerste ronde van de presidentsverkiezingen op 11 april.
Totaal onverwachte winnaar is, als het ware uit het niets, de linkse activist Pedro Castillo geworden, van de partij Peru Libre. En ook een verrassing is dat Keiko Fujimori met hem naar de tweede ronde op 6 juni zal gaan.
Castillo heeft 18% gehaald en Keiko 14%.
Pedro Castillo is tamelijk onbekend en heeft in het politieke leven weinig sporen verdiend. In 2019 was hij stakingsleider bij de leraren. Hij is zelf ook leraar. Maar in de laatste twee weken heeft hij in de campagne naam gemaakt.
Zijn running mate voor het vice presidentschap is een felle vrouw, die na de overwinning de waarschijnlijk tactisch onhandige uitspraak heeft gedaan dat na 200 jaar eindelijk de armen het voor het zeggen krijgen en dat de rijken hun mouwen maar vast moeten opstropen, of woorden van gelijke strekking.
