De continentale brillen lijken te verschillen, zo blijkt maar weer eens naar aanleiding van de interruptie van de spaanse koning tijdens de top van spaans sprekende landen afgelopen week in Chile.In het rijke westen wordt de koning kennelijk als een held gezien, die eindelijk eens probeerde de nieuwe dictator van latijns Amerika, Hugo Chavez, de mond te snoeren.
Maar hier wordt daar wat anders tegen aan gekeken. Niet is vergeten dat Spanje 200 jaar lang Zuid Amerika heeft leeggeroofd. Denk maar aan die Zilvervloot, die niks meer was dan een aantal schepen vol met goud en zilver, dat is weggehaald uit voornamelijk Peru.
Hier vriend Rafael tijdens zijn installatie als president van Ecuador op 15 januari jl.
En Chavez weet ook dat de coupe die tegen hem is gepleegd in 2002 de steun had van de spaanse ambassadeur en dus van de toenmalige spaanse premier Aznar. Tegen hem ging hij dan ook tekeer tijdens de topontmoeting in Chile. En als je de tronie van Aznar voor je haalt, met name dat snorretje van die man, dan kun je aan een grote gelijkenis met de grootste facistische misdadiger uit de vorige eeuw niet ontkomen.
Bovendien reist deze Aznar nog steeds vrolijk rond door met name Zuid Amerika en verkoopt daar zijn rechtse praatjes, die bij de rijke elite zeer welkom zijn.
Zo met name ook bij de rechtse rijke minderheid in Venezuela, die nu de straat op gaat om te voorkomen dat de nieuwe grondwet van Chavez aldaar op 2 december wordt aangenomen tijdens een referendum.
De nieuwe presidenten, die het neo-liberalisme de wacht hebben aangezegd (is de schuld van de steeds groter wordende kloof tussen een kleine rijke bovenlaag en een groeiende meerderheid van armen) willen het socialisme van de 21e eeuw vorm geven.
Nergens in de wereld is het socialisme nog echt geloofwaardig aanwezig (de sociaal democraten in europa zijn toch ook niks meer dan een beetje sociale kapitalsiten), behalve hier met steun van de grote meerderheid van de bevolking. En de nieuwe linkse presidenten in dit continent doen ook echt wat aan bestrijding van armoe, verbetering van onderwijs en gezondheidszorg. Ze voelen zich ook sterker worden, streven naar een vereniging van zuid amerikaanse staten met een eigen bank (Banco del Sur, die binnenkort wordt opgericht), met name ook om onafhankelijk te worden van de door de VS gedomineerde Wereldbank.
Hugo Chavez heeft dus duidelijke taal gesproken, niet leuk voor de spanjaarden, maar het niet gekozen staashoofd van Spanje heeft er dom aan gedaan om Chavez te mond te willen snoeren, wat ook vermetel is en dus niet lukte.
Mijn vriend Rafael heeft zich in deze diskussie niet gemengd. Hij gaat zijn eigen koers. Met 80 van de 130 zetels in de asemblea constituente heeft hij een comfortabele meerderheid. Eind november gaat deze asemblea van start in Montechristi (bij Manta), waar in recordtijd van een maand of 5 een heel nieuw complex is opgetrokken. Dat is daar gebeurd omdat de fameuze president Eloy Alfaro (begin 20e eeuw) daar is geboren. Vlak voor de opening van de asemblea zal de as van deze grote president, die veel voor het land heeft betekend, maar uiteindelijk door tegenstanders om het leven is gebracht, worden overgebracht naar een monument voor hem dat bij de nieuwe vergaderplek is opgericht.
Zoals bekend is de partidokratie tijdens de verkiezingen van 30 september weggevaagd. De traditioneel grote (neoliberale) partijen (christen democraten, sociaal democraten, andere rechtse partijen aangevoerd door bij voorbeeld de bananen-miljonair Noboa) hebben maar een fractie van hun aanhang behouden.
De hier polulaire burgemeester van Guayaquil (grootste stad van het land) Jaime Nebot, ooit kandidaat voor het presidentschap vanuit de sociaal christelijke partij, heeft nu besloten volgend jaar voor een nieuwe termijn te gaan als onafhankelijk kandidaat en niet namens zijn partij! Zou hij dat doen, dat is verlies bij voorbaat verzekerd!
Intussen is Rafael op wereldtoernee. eerst naar Saoedi Arabie, alwaar Ecuador voor het eerst sinds 1992 weer mee doet aan de OPEC. Hij zal daar Chavez steunen in diens strijd om de olieprijs lekker hoog te houden. Daarna gaat hij naar China en Indonesie.
Intussen wordt hij hier niet vergeten, want hij is dagelijks op TV, ook met de officiele spots onder de slogan La patria es de todos. En dat klinkt vrij soft, maar het is de eerste regering die sinds de herinvoering van de democratie (eind jaren 80) daar serieus werk van maakt. Het congres, dat nog in meerderheid bestaat uit vertegenwoordigers van de oude politieke partijen, zit de regering waar mogelijk dwars. Het zal dan ook niet verbazen wanneer de Asamblea Constituente (met plenos poderes) het Congres naar huis gaat sturen. Waar dat congres dan wel bezwaar tegen zal aantekenen wegens ongrondwettigheid.
We gaan nog boeiende tijden tegemoet. Ik hoop echter dat de rijke bovenlaag (minderheid) zich hier niet zo zal misdragen als in Bolivia en Venezuela.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten