Moeder 95 jaar

Op 22 maart 2009 om 1/2 12 stapte M. Guest binnen bij de jarige mevrouw M.W. Evers - van Eden. M. (Mystery) Guest had een uitgebreide sketch voorbereid, op de fiets op weg naar het Overbos. Maar door de voortdurende interpellatie van de jarige kwam daar maar weinig van terecht. Alleen in het begin kon hij vertellen dat velen hem hadden verzocht rozen aan de jarige aan te bieden. Met name dokter van Burink, die altijd de verkeerde diagnose wist te stellen, dank zij wie zij dus zo oud had kunnen worden. En ook kapelaan Achterhof, van de konkurrerende parochie, dank zij wie zij het koninkrijk der hemelen wel zou binnen treden.
Maar alle andere bekenden (o.a. de stille aanbidder Dick Diepenhorst en Graal goeroe Trees van Voorst tot Voorst) ontlokten zoveel reacties, dat de act dreigde te verzanden en M.Guest het hazenpad koos, zonder overigens herkend te zijn. Hij kon nog net memoreren dat mevrouw M.W. Evers - van Eden haar ouders, broer en zussen, man en zelfs haar jongste dochter verre in jaren heeft verslagen en dat dat in haar geval kennelijk niet ten koste van haar alertheid is gegaan, behoudens een lichtelijk achteruit gaand gehoor.
Maar dat laatste hoorde zij niet meer.

Hieronder M. Guest met de rozen uit Ecuador nog in handige doos-verpakking, tussen Oma Riet en Oemi Paula.
Verder waren op het feest: velen, onder wie sommigen die we jaren niet hadden gezien.
Dat maakte het allemaal bijzonder.

reis naar de 95e jaardag van mijn moeder

Op 22 maart 2009 werd mijn moeder 95 jaar. Zie haar hieronder op de foto naast Stan en zijn moeder (mijn zus) Aty.

Hoewel wij dus in Quito wonen, besloot ik op het laatste moment toch naar haar verjaardag te gaan en als mystery-guest binnen te wandelen. Zo is het gegaan en als Aty nog een leuke foto van deze gast heeft, komt die in de volgende aflevering.

Hier wil ik vertellen over mijn reis.
De heenreis begon vrijdag om 17.00 uur (lokale tijd) op weg naar het vliegveld. Ik kwam zaterdag om 23.00 uur (lokale tijd) aan in Haarlem. Ik was dus 24 uur onderweg, waaronder een nachtje in het vliegtuig (er is 6 uur tijdverschil).
Ik had tevoren ingecheckt en mijn boarding pass thuis uitgeprint. Dus stiefelde ik met mijn handbagage rechtstreeks naar het loket om mijn uitreis-tax van 40 dollar te betalen. Je krijgt dan als bewijs van betaling een sticker op je pass. Maar dit loket erkende mijn pass niet en dus moest ik toch naar de incheck-balie van Iberia. Gelukkig weten ze van deze gang van zaken kennelijk af, want mijn nieuwe boarding pass lag al klaar bij de Bussiness Class incheck-balie.
Dus toch nog goed op tijd voor het vlucht van 18.45 uur.
Nu wil het geval dat de dag daarvoor (19 maart) net een klein vliegtuigje van het leger een flatgebouw in Quito was ingevlogen tijdens slecht weer. De luchthaven-autoriteiten waren daarom extra streng en verboden het grote Iberia vliegtuig te landen in Quito, waar het inderdaad beestenweer was (regen, onweer en veel mist).
Een kleiner vliegtuig (gehuurd van Icaro) zou passagiers vanuit Guayaquil (grootste stad in Ecuador aan de Pacific), waar het Iberia vliegtuig naartoe was uitgeweken, ophalen en ons daarheen brengen.
In de tussentijd kreeg ik te horen dat ik de vlucht naar Madrid in de Bussiness Class mocht zitten (hoera!) en kocht ik 25 rode rozen voor de jarige.
Om ca 21.00 uur kwam Icaro ons ophalen, maar niet iedereen kon mee; sommigen moesten met een lijndienst-vlucht naar Guayaquil. Daarom duurde het even voor we vandaar konden vertrekken. Dus pas om 24.00 uur.
Na een vertraagde maaltijd (wegens turbulentie) kon ik rond 02.30 uur de slaap gaan vatten.
We kwamen natuurlijk veel te laat in Madrid, met als gevolg dat ik de geplande aansluiting om 16.30 (lokale tijd) naar Amsterdam miste. Ik werd nu geplaatst in een toestel dat om 19.30 zou vertrekken. Als pleister op de wonde werden vouchers verstrekt voor een drankje met snack.
Aangezien dat laatste vliegtuig ook met enige vertraging weg ging, kwam ik om 22.30 in de aankomsthal van Schiphol aan, waar Clementine mij ophaalde.
Vanaf 23.00 uur lekker veel wijn gedronken en in eigen bed geslapen en wat dingen bedacht vor de mystery guest.
Over de verjaardag dus wellicht meer in de volgende bijdrage.

De terugweg begon maandag om 17.00 uur en ik kwam dinsdag 9.00 uur aan in Quito: 22 uur onderweg!
Vanwege de files besloot ik met de ZuidTangent naar Schiphol te gaan. Voor slechts 5.60 euro in 35 minuten: picobello. Gauw naar de incheck-balie van Iberia (want via internet kon het dit keer niet, omdat het een LAN boeking was). Mijn handbagage, vol kaas, chocola, pijnboompitten en wat dies meer zij, woog 2 kilo te zwaar om in de hand mee te mogen nemen. Dus dan maar het ruim van die kist in! Ik haalde nog wel mijn ticket, paspoort, krant, boek en pillen uit de tas, maar niet mijn broodjes voor de avond. Die zag ik via de bagageband verdwijnen.
Op Schiphol nog ten afscheid een Koninckje gedronken. Tegen 08.00 uur schoot het vliegtuig de lucht in om 2,5 uur later in Madrid te landen.
Even geretireerd aldaar. Op zo'n wc die automatisch gaat spoelen. Als je teveel bukt bij het drukken, begint het water al tegen je billen te spuiten. Fantastisch.
Daarna een broodje gekocht, want onderweg naar Madrid krijg je niks en mijn kuchie zat in het ruim. Om 24.00 uur met LAN op weg naar Guayaquil: geplande vliegtijd is ruim 11 uur. De gloednieuwe Boeiing 320 was nogal leeg, waardoor ik languit over drie stoelen kon gaan liggen. Zowaar ook geslapen.
In Guayaquil een beetje oponthoud omdat het vliegveld van Quito nog gesloten was vanwege de mist. Maar toch op schema aangekomen.
Ik heb mijn moeder gezegd dat ik dit zo eens in de 5 jaar doe, dus weer wanneer zij 100 jaar wordt.

Pluk Ze in Ecuador

Ook in Ecuador worden goederen in beslag genomen. Bij voorbeeld bedrijven en klassieke auto's van de gebroeders Esaias, die enkele jaren geleden hun bank failliet lieten gaan en er met enkele honderden miljoenen dollars vandoor zijn gegaan.
Anders dan in Nederland worden deze goederen aan de bevolking getoond. 22 klassieke auto's konden worden bezichtigd in Quito en enkele andere grote steden in het land.
Het bord van de AGD, de instantie die verantwoordelijk is voor de inbeslagname en uiteindelijk verkoop van de goederen staat er bij. Met de slogan: Justicia y transparencia.
Omdat Annemieke aan deze praktijk zelf ook goede herinneringen heeft, mag zij mee op de foto!

cero latitud

Weer terug in Quito. We gaan af en toe op pad met onze gasten Eefke en William.
De Teleferico gedaan en de dag daarna naar Mitad del Mundo.
Op de evenaar dus. En daar gebeuren rare dingen.
Op de evenaar kun je hoger springen dan daarnaast. De kracht in je vingers en armen neemt af.
Ten noorden en zuiden van de evenaar draait het water andersom.

En je kunt er een ei rechtop laten staan!

Dit ei is niet door mij neergezet, maar door Eefke of William, die dat allebei konden en een oorkonde hiervoor hebben ontvangen.

Door de week na school altijd spelen met Paula, vaak ook met de poppen en de ballen.
Alle poppen hebben een naam, hieronder zien jullie er 5: Michaela, Emilia, Milena, Isa en Martin.
We spelen hier in de binnentuin, Paula heeft haar schoolkostuum nog aan en ik mijn tennispakje.

Vrolijk en droevig

Na onze prachtreis door heel Argentinie kwamen we weer terug in Quito.
Daar werden we opgewacht door een heel vrolijke Paula, die ook blij was met haar kleine baby Boca Juniors en daarmee wel even voor de Blog van Latino Benno wilde poseren.

Thuis in Quito hebben we de foto met de prins op het paard (Latino Benno op de Argentijnse Pampa) ingelijst en op een tafeltje gezet. Een grotere foto voor aan de muur werd door de huisgenoten niet op prijs gesteld.

Op 4 februari werden we gebeld dat het met Margriet niet goed ging. We boekten direkt onze terugreis voor 6 februari en zouden dan op 7 februari (ons 40 jarig trouwfeest) in Nederland aankomen. Maar al op 5 februari hoorden we dat zij was overleden.
Op 11 februari is zij begraven en kort daarna ben ik met Aty en Marieja en mijn moeder van 94 jaar naar het graf geweest. Met bloemen uit Ecuador.

Ik bleef 2 weken in Nederland en ging toen weer terug. Annemieke was daar al een week met Marion, die zich al ruim een jaar had verheugd op een reis naar ons. Zij bezochten de jungle en Galapagos (terwijl ik nog in Holland was). Daarna gingen we met ons 3en op pad, o.a. naar Papallacta met uitzicht op de Antisana (heel bijzonder).

In het vervolg meer Paula natuurlijk, maar ook iets over Eefke en William, die na een half jaar Azie nu in Zuid Amerika zijn aangeland. En eerst bij ons. Standplaats Quito om wat spaans te leren en daarna verder te trekken.