Afscheid van een triomferend Ecuador

De 5 maanden zitten er weer op, voor de derde keer. En zoals steeds is het moeilijk om hier weer weg te gaan. Dat zit hem vooral in Paula, die het dit keer iets makkelijker maakt, omdat zij een intensieve Mama-periode doormaakt, waardoor er voor Opa Benno wat minder te genieten valt.
Een recente foto, die karakteristiek is, omdat zij veelvuldig in haar neus peutert. Charmant toch?

Ons huis wordt ook steeds mooier. Niet alleen heeft Oma Pluis het voerkleed gereinigd en heeft Opa Benno het stucwerk van het plafond (lekkage) gerestaureerd en is het bankstel hersteld (nieuwe lederen zittingen aangebracht), maar er is echte moderne kunst toegevoegd aan de traditionele latino kunst en de kunstfoto's van Joris. Het is een werk van Camilo (Andrade) uit 2004 en stelt de heilige bergen (van de indianen) voor. Veel werk van hem is te zien in zijn Hostal Pantavi in de Chota vallei.

Intussen neem ik afscheid van een triomferend Ecuador, dat met succes heeft afgerekend met Colombia, dat 2 km landinwaarts in de jungle van Ecuador 23 mensen heeft vermoord en 3 gewonden zonder meer heeft achtergelaten. Slechts 2 lijken (waaronder dat van Reyes) en 4 laptops zijn meegenomen! Het is aan Ecuador om de rotzooi op te ruimen. Blijkt nu dat er in dat kampje 4 mexicaanse studenten verbleven (sinds 1 nacht), die wel eens kennis wilden maken met de FARC. Dat is hen dus slecht bekomen.
Hoe dan ook: heel Zuid Amerika heeft de actie van Colombia krachtig veroordeeld. Alleen de VS steunen Colombia, omdat de strijd tegen het terrorisme de schending van andermans grondgebied rechtvaardigt.
Colombia was ook bezig met een smerige pers-campagne tegen Ecuador, om dat land te beschuldigen van steun aan de terroristen van de FARC (overigens is er geen land in Zuid Amerika dat in dit geval over terroristen spreekt, alleen Colombia en de VS). El Pais (de beroemde spaanse krant) heeft nota bene een volstrekt eenzijdig artikel gepubliceerd met beschuldigingen aan het adres van Ecuador: dat land is een Walhalla voor de terroristen!
Tegen dit artikel is scherp geprotesteerd, maar ik geloof met weinig succes.
De walgelijke propaganda kon gelukkig wel op 18 maart 2008 (note bene tijdens de belangrijke vergadering van de Organisatie van Amerikaanse Landen (OEA, zie via de link de daar aangenomen resolutie) worden ontmaskerd, toen El Tiempo, de belangrijkste krant van Colombia onderstaande foto (zogenaamd, uit de laptop van Reyes) publiceerde met vermelding dat de belangrijke Ecudoriaanse minister Larrea met de FARC leider op de foto te zien is. El Tiempo wordt geleid door rijke families (o.a. Santos), die ook 2 ministers in de regering van Alvaro Uribe hebben!
Nu lijkt de linker persoon wel op Larrea, maar al na een paar uur maakte een argentijnse communistische leider bekend dat hij op die foto staat, die ongeveer 2 jaar geleden is gemaakt en al uitvoerig in de argentijnse pers heeft gestaan. Afgang dus voor de Colombiaanse pers, de Colombiaanse regering en de Colombiaanse onderhandelaars in Washington tijdens de OEA.

Dat de beschuldigingen van Colombia infaam zijn, moge blijken uit de volgende feitelijke omstandigheden. De grens tussen beide landen is 720 km lang. Er zijn 2 geregelde grensovergangen (waarvan 1 via de Panamericana), verder bestaat de grens uit mangrovebossen, nevelwoud, regenwoud en jungle. Het Colombiaanse leger, dat veel geldelijke en materiele steun krijgt van de VS, kan die grens niet eens bewaken, laat staan het Ecuadoriaanse leger. Ecuador stelt terecht dat de FARC voor het grootste deel die grens beheerst. Colombia maakt wel jacht op de FARC, die dan af en toe een goed heenkomen zoekt over de grens, d.w.z. richting Ecuador, maar ook naar Peru, Brazilie en Venezuela!
De afgelopen jaren heeft Ecuador 147 kampjes langs de grens ontmanteld.

Hoewel ik dus vertrek, zal ik vanaf een afstand het proces voor een nieuwe grondwet in Ecuador blijven volgen en voor jullie blijven verslaan. Nu is afgesproken dat de grondwet 1/2 juni klaar moet zijn, waarna de goedkeuring via een referendum aan de bevolking wordt voorgelegd.
Knelpunten blijken te zijn:
1. het spanningsveld tussen mijnbouw en milieubescherming
2. de aarzeling om het zelfbeschikkingsrecht te erkennen, omdat zeer velen tegen bv abortus zijn en de rk kerk zelfs een demonstratie daartegen gaat organiseren
3. de mate en de vorm van decentralisatie van bestuur
4. de verhouding tussen publieke regeling en publieke c.q. private uitvoering.
Ondertussen speelt nog een spionage affaire: een lid van de Asamblea (van de PSP partij van de afgezette president Guttierez) wordt ervan verdacht collega's te hebben willen omkopen. De affaire ruikt niet fris en ik hoop dat de groep van vriend Rafael Correa hier geen scheve schaats is gaan rijden.
Dit alles wordt dus vervolgd!.

Rafael krijgt steun

Rafael Correa is langs alle collega's gegaan van de landen die grenzen aan Colombia. Om steun te vinden voor zijn eisen, waaraan voldaan moet worden vooraleer de diplomatieke banden met Colombia weer hersteld zouden kunnen worden.
De landen zijn: Peru, Brazilie, Venezuela en Panama.





















Hierboven Correa met Garcia (Peru), Lula (Brazilie), Chavez (Venezuela), Ortega (Nicaragua), Christina Fernandez (Argentinie) en Torrijos (Panama).

Vervolgens is hij via Nicaragua naar Santo Domingo gegaan, waar vrijdag 7 maart een topontmoeting is van de leiders van amerikaanse staten!
Onderweg kwam hij al de nieuwe presidente van Argentinie tegen.

De eisen zijn:
1. veroordeling van Colombia door de OAE (organisatie van amerikaanse staten); gebeurt dat niet dan kan die organisatie in de vuilnisbak van de geschiedenis gestort worden, aldus Rafael Correa.
2. belofte van Colombia om nooit meer het souvereine grondgebied van Ecuador te schenden.
3. intrekken van de valse beschuldiging dat Ecuador goede betrekkingen onderhoudt met de FARC en hen zelfs steunt; de contacten van Ecuador met de FARC waren bekend bij Uribe, president van Colombia, en bij de presidenten van Venezuela en Frankrijk, en waren gericht op de vrijlating van meer gegijzelden, onder wie met name Ingrid Betancourt.

Tijdens de top in Santo Domingo zijn de gemoederen op 7 maart bedaard. Nota Bene op instigatie van Chavez! Hij waarschuwde voor het effekt van een draaikolk, van een negatieve spiraal. En nadat Uribe nogeens door het stof was gegaan, werden de handen geschud.

Rondreis Ecuador: vulkanen en Oriente

Vanuit Cuenca passeerden we eerst Ingapirca, het mooiste Inca monument in Ecuador.

Hoog en koud.
Hier werden de mooiste meisjes uit het land opgevoed voor de hoge leiders uit het Inca rijk.
Lama's in plaats van de reisgenoten op deze foto.

Op 20 februari 2008 reden we na een barre tocht door mist en regen (helaas geen uitzichten dus) in de richting van Riobamba.
De hemel brak open tegen zonsondergang. En we zagen in eens 4 vulkanen: de Chimborazo, de Carihuairazo (5020 meter), El Altar en de werkende Tungurahua.
Tijd voor foto's en genieten van die bijzondere situatie. In Ecuador zeggen ze altijd dat de vulkanen zich niet aan toeristen laten zien.

El Altar (5230 meter) en de volle maan.

De as uitstotende Tungurahua (5016 meter).

De hoogste vulkaan, de Chimbrazo (6310 meter).

De zelfde vulkaan iets later.

Via de Hacienda Manteles (doe mee aan het interview over de motieven van mensen om macht te willen hebben), Banos en Puyo (Balsa fabriek), over de weg in aanleg naar Tena.
Meer dan 30 kilometer door een rivier van modder. Later bleek dat de weg maar 3 uur per dag is opengesteld voor verkeer. Wij reden dwars door de werkzaamheden heen.

Reisdoel was de lodge Cotococha (van Bram en Bram), langs de Rio Napo. Bij onze waardering van alle bezochte plekken achteraf scoorde Cotococha het hoogst: drie tienen voor de items accommodatie (ook al heb je alleen een olielampje in je lodge), eten (buitengewoon lekker en mooi opgediend) en activiteiten!
Dat laatste is nog opmerkelijk omdat Aty en Maria met de gids tijdens de vaart in banden (tubos) over de rivier in een draaikolk terecht kwamen. De band van de gids raakte lek. De zusjes heur badpakjes werden gescheurd en zij zelf kregen behoorlijke blauwe plekken, als gevolg van het kopje onder gaan en botsen tegen de rotsen.
Op de foto zijn zij zich van het vervolg nog niet bewust. Benno raakte ook een keer in een zij-rivier, werd gered en zette zijn tocht in het water fluks voort tot Misahualli. Daar werd onder toezicht van loerende apen een fles wijn soldaat gemaakt om van de schrik te bekomen.


Andere leuke acitiviteiten waren de wandeling naar een waterval (naturistisch zwemmen) en het bezoek aan een dieren reservaat (Amazoonico).

Via de hete baden van Papallacta (waar ik voor het eerst van mijn leven een massage onderging, cadeau gedaan door de dankbare zussen), kwamen we heelhuids thuis in Quito.

Alle hulde gaat ook uit naar onze KIA, die slechts een keer een lekke band had, terwijl de remblokjes onderweg ook een keer zijn vervangen. Maar dat gaat in dit land allemaal snel en goedkoop.

Een volgende rondreis gaat langs de noordkant, langs de grens met FARC en Colombia!

Rondreis Ecuador: kust en zuiden

Met mijn zusjes Aty en Maria maakten we een rondreis door Ecuador.

Eerst waren we in de finca van de familie Aguirre. Vandaar trokken we naar de kust.
Per se wilden we eerst even langs Ciudad Alfaro bij Monte Christi, waar de Asamblea Constituyente vergadert.

Ben bij deze belangrijke plaats voor de toekomst van Ecuador.

Maar ook Monte Christi zelf hebben we bezocht om de productie van de Panama hoed te bewonderen, die echt niks met Panama te maken heeft.

Paula met de Monte Christi hoed op.

We trokken vervolgens langs de kust (Ruta del Sol) vanaf Manta tot aan Machala.
Onder Puerto Lopez verbleven we enkele dagen in de Eco lodge Alandaluz. Vandaaruit gingen we snorkelen: voor Maria de eerste keer in haar leven.
Verder op waren we getuige van een mooie visvangst met een groot net langs het strand.


We zwommen in zee bij Santa Elena, voordat we daar Los Amantes de Zumpa ontmoeten.
We hebben over de Malecon (boulevard) van Guayaquil gelopen en de mooie gerenoveerde wijk Las Penas bewonderd.

Leguaan in een park in Guayaquil.

Door de bananenplantages reden we naar Machala en bij het eiland van Jambeli zagen we een wonderschone ondergaande zon tegen de achtergrond van mangroves.

Op en neer reden we naar het 19e eeuwse goudzoekers dorp Zaruma, waar Aty haar enkel verstuikte, maar desondanks trokken we een oude mijngang in.

Op weg naar Puyango en zijn Petrified Forest ontmoetten we een heuse tarantula die de straat over stak.


Via Alamor (leuk hotel) en Loja (mooie stad) gingen we naar Vilcabamba, in het dal van de honderd jarigen. Daar rustten we uit in Izhcayluma. Maar wandelden ook rond o.a. langs een duitse violist!
De volgende plaats was Cuenca, met een wandel uitstapje naar Cajas (brrr....) en heerlijke forel na afloop.
Hierna via Saraguro (markt) en zeer slechte wegen naar de Ruta de Vulcanos. En ja hoor: zij lieten zich aan ons zien.

Beeld van de hoge Andes in de wolken.

Rafael kampt met tegenslagen

Rafael Correa heeft het niet makkelijk.

De Tungurahua blaast nog steeds asregens uit, duizenden mensen zijn elders gehuisvest, velden liggen onder de as en wegen zijn afgesloten.

Woensdag 20 02 2008 tegen de avond reden we Riobamba binnen en zagen de rokende vulkaan.

Nu slaat ook de winter hard toe: met heel veel regen, overstromingen, verloren oogsten, een gebroken oliepijpleiding en onbegaanbare wegen als gevolg van aardverschuivingen.
Al weken regent het hard in de Sierra en aan de kust. Al dat water moet binnen een afstand van zo'n 100 tot 200 km met een verval van 3000 tot 5000 meter verwerkt worden. En dat loopt dus mis. De rivierbekkens aan de Pacific stromen over.
Dorpen moeten geevacueerd. Wegen spoelen weg of worden onbegaanbaar wegens landverschuivingen. De schade is geraamd op 1 miljard dollar. Geld voor preventieve maatregelen (waterhuishouding) is er helemaal niet.

De provincies Manabi, Los Rios en Guayas staan flink onder water.

Rond 20 02 2008: dit was nog een goede weg, maar de bergen aarde komen ook hier naar beneden.

En op 1 maart dus de aktie van het Colombiaanse leger op Ecuadoriaans grondgebied (ca 2 km van de grens in de Oriente), waarbij 17 FARC leden (onder wie Raul Reyes) zijn gedood. Volgens Colombia is er sprake van zelfverdediging, volgens Rafael Correa zijn de guerilla's in hun slaap om het leven gebracht; zij hadden hun pyama's nog aan!

Raul Reyes.

De beschuldiging van Colombia, dat de Ecuadoriaanse regering goede banden heeft met FARC is buitengewoon laf en een poging om de eigen grove misstap goed te praten. De Ecuadoriaanse regering heeft dit jaar inderdaad contacten met FARC gehad, maar alleen ten behoeve van de vrijlating van de gegijzelden, waar Colombia zelf geen kansen toe zag om dat te bewerkstelligen. Correa weigert wel om de FARC als terroristen te bestempelen, zoals Bush en Uribe doen, maar hij wil ook niet betrokken worden in de jarenlange interne strijd in het buurland.
Ecuador heeft daar wel veel last van: plantages van de FARC worden vanuit de lucht met chemische middelen bestookt en die plantages liggen ook vlak langs de grens, met alle nare gevolgen vandien voor de bevolking en de velden in Ecuador.
Het land moet ook tien duizenden vluchtelingen opvangen. En langs de grens heeft het Ecuadoriaanse leger vaak te maken met de FARC, die in een groot deel van het land heer en meester is.
Intussen zijn alle diplomatieke betrekkingen tussen beide landen verbroken.
De spanningen in het noorden van Zuid Amerika lopen dus op; de eenheid van het continent (een grote wens van de president) is verder weg dan ooit.