Rafael Correa heeft het niet makkelijk.
De Tungurahua blaast nog steeds asregens uit, duizenden mensen zijn elders gehuisvest, velden liggen onder de as en wegen zijn afgesloten.
Woensdag 20 02 2008 tegen de avond reden we Riobamba binnen en zagen de rokende vulkaan.
Nu slaat ook de winter hard toe: met heel veel regen, overstromingen, verloren oogsten, een gebroken oliepijpleiding en onbegaanbare wegen als gevolg van aardverschuivingen.
Al weken regent het hard in de Sierra en aan de kust. Al dat water moet binnen een afstand van zo'n 100 tot 200 km met een verval van 3000 tot 5000 meter verwerkt worden. En dat loopt dus mis. De rivierbekkens aan de Pacific stromen over.
Dorpen moeten geevacueerd. Wegen spoelen weg of worden onbegaanbaar wegens landverschuivingen. De schade is geraamd op 1 miljard dollar. Geld voor preventieve maatregelen (waterhuishouding) is er helemaal niet.
De provincies Manabi, Los Rios en Guayas staan flink onder water.
Rond 20 02 2008: dit was nog een goede weg, maar de bergen aarde komen ook hier naar beneden.
En op 1 maart dus de aktie van het Colombiaanse leger op Ecuadoriaans grondgebied (ca 2 km van de grens in de Oriente), waarbij 17 FARC leden (onder wie Raul Reyes) zijn gedood. Volgens Colombia is er sprake van zelfverdediging, volgens Rafael Correa zijn de guerilla's in hun slaap om het leven gebracht; zij hadden hun pyama's nog aan!
Raul Reyes.
De beschuldiging van Colombia, dat de Ecuadoriaanse regering goede banden heeft met FARC is buitengewoon laf en een poging om de eigen grove misstap goed te praten. De Ecuadoriaanse regering heeft dit jaar inderdaad contacten met FARC gehad, maar alleen ten behoeve van de vrijlating van de gegijzelden, waar Colombia zelf geen kansen toe zag om dat te bewerkstelligen. Correa weigert wel om de FARC als terroristen te bestempelen, zoals Bush en Uribe doen, maar hij wil ook niet betrokken worden in de jarenlange interne strijd in het buurland.
Ecuador heeft daar wel veel last van: plantages van de FARC worden vanuit de lucht met chemische middelen bestookt en die plantages liggen ook vlak langs de grens, met alle nare gevolgen vandien voor de bevolking en de velden in Ecuador.
Het land moet ook tien duizenden vluchtelingen opvangen. En langs de grens heeft het Ecuadoriaanse leger vaak te maken met de FARC, die in een groot deel van het land heer en meester is.
Intussen zijn alle diplomatieke betrekkingen tussen beide landen verbroken.
De spanningen in het noorden van Zuid Amerika lopen dus op; de eenheid van het continent (een grote wens van de president) is verder weg dan ooit.
Woensdag 20 02 2008 tegen de avond reden we Riobamba binnen en zagen de rokende vulkaan.Nu slaat ook de winter hard toe: met heel veel regen, overstromingen, verloren oogsten, een gebroken oliepijpleiding en onbegaanbare wegen als gevolg van aardverschuivingen.
Al weken regent het hard in de Sierra en aan de kust. Al dat water moet binnen een afstand van zo'n 100 tot 200 km met een verval van 3000 tot 5000 meter verwerkt worden. En dat loopt dus mis. De rivierbekkens aan de Pacific stromen over.
Dorpen moeten geevacueerd. Wegen spoelen weg of worden onbegaanbaar wegens landverschuivingen. De schade is geraamd op 1 miljard dollar. Geld voor preventieve maatregelen (waterhuishouding) is er helemaal niet.
De provincies Manabi, Los Rios en Guayas staan flink onder water.Rond 20 02 2008: dit was nog een goede weg, maar de bergen aarde komen ook hier naar beneden.En op 1 maart dus de aktie van het Colombiaanse leger op Ecuadoriaans grondgebied (ca 2 km van de grens in de Oriente), waarbij 17 FARC leden (onder wie Raul Reyes) zijn gedood. Volgens Colombia is er sprake van zelfverdediging, volgens Rafael Correa zijn de guerilla's in hun slaap om het leven gebracht; zij hadden hun pyama's nog aan!
Raul Reyes.De beschuldiging van Colombia, dat de Ecuadoriaanse regering goede banden heeft met FARC is buitengewoon laf en een poging om de eigen grove misstap goed te praten. De Ecuadoriaanse regering heeft dit jaar inderdaad contacten met FARC gehad, maar alleen ten behoeve van de vrijlating van de gegijzelden, waar Colombia zelf geen kansen toe zag om dat te bewerkstelligen. Correa weigert wel om de FARC als terroristen te bestempelen, zoals Bush en Uribe doen, maar hij wil ook niet betrokken worden in de jarenlange interne strijd in het buurland.
Ecuador heeft daar wel veel last van: plantages van de FARC worden vanuit de lucht met chemische middelen bestookt en die plantages liggen ook vlak langs de grens, met alle nare gevolgen vandien voor de bevolking en de velden in Ecuador.
Het land moet ook tien duizenden vluchtelingen opvangen. En langs de grens heeft het Ecuadoriaanse leger vaak te maken met de FARC, die in een groot deel van het land heer en meester is.
Intussen zijn alle diplomatieke betrekkingen tussen beide landen verbroken.
De spanningen in het noorden van Zuid Amerika lopen dus op; de eenheid van het continent (een grote wens van de president) is verder weg dan ooit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten