Buenos Aires

Op 26 december vertrokken we dus van Quito naar Buenos Aires.
Dat wil zeggen: wij met Joris (voor ruim 1 week) en Laetitia en Ronald.
Toch nog een flink aantal uren vliegen en onverwacht een tijdsverschil van 3 uur!
We kwamen aan in een zuid europese stad, met brede boulevards, dure winkels, grote gebouwen en geen indianen of mensen met een indiaanse inslag. Voordat hun bloed zich zou hebben kunnen mengen met de immigrerende welsh-men, schotten, italianen, spanjaarden, duitsers en wat dies meer zij, was hun bloed al vakkundig vergoten. Voor Latino Benno eigenlijk wel teleurstellend dat Argentinie zo weinig latino is.
De tango blijkt ook maar een dansje te zijn, oorspronkelijk voor geimmigreerde alleenstaande mannen onderling, die dat ook wel met de lokale prostituees wilden doen. De tango kom je alleen in enkele wijken van Buenos Aires tegen.

Met name in de wijk Boca, waar toeristen zich als gevierde danser kunnen laten vereeuwigen.
In die oude volkswijk ligt ook het stadion van Boca Juniors ligt (foto). Boca betekent mond, hier dus vol met ballen.

Op de begraafplaats Recoleta (soort Pere Lachaisse) zochten en vonden we de plek waar Eva Peron is begraven. Op de foto hierboven een stilleven dat ik vond vlak bij het graf van Eva Peron. Ook een klein museum aan haar gewijd bezochten we.
De peronisten zijn ook nu weer aan de macht (na Nestor Kirchner is nu zijn vrouw Christina president). Opvallend is dat de doorgaans rechtse taxichauffeurs allemaal enorm schelden op de regering. In Argentinie bestaat ook een scherpe scheiding tussen links, dat staat voor een sociale politiek, dus voor huisvesting, scholing en zorg voor allen en met name de armen, en anderzijds de rechtse partijen, die opkomen voor het eigenbelang van het grootgrondbezit en de rijke industrielen. De peronisten hebben altijd te maken met stakingen en andere acties van taxichauffeurs, grondbezitters, met de dreiging van een militaire coup op de achtergrond. Daarin onderscheidt dit land zich dus niet van de rest van het continent.

Al jaren een bekend beeld in de hoofdstad is de manier waarop het huisvuil wordt gescheiden. Grote hoeveelheden vuil liggen gewoon op straat en worden door diverse personen (die wel afspraken met elkaar hebben gemaakt over hun territoir) gesorteerd op papier en plastic. De vuilnisauto's rijden voorbij totdat persoon in kwestie gereed is met het meestal nachtelijke werk, waar hij of zij iets mee kan verdienen.

In grote tegenstelling hiermee staat de volledig vernieuwde Puerto Madero (houthaven), met dure restaurants en de nederlandse ambassade. Naast deze vestiging troffen we een oranje kunstwerk aan met als achtergrond oude in onbruik geraakte silo's.

Kortom: een stad te vergelijken met Napels, Madrid, Marseille. Ook de rest van het land, voorzover we dat bezochten (zie volgende Blogs) ademde een zuid europese sfeer. Naar verluidt is het noordwesten van Argentinie (de Andes, tegen de grens met Chili en Bolivia aan) meer echt latijns. Een optie voor een volgende reis.