Afscheid van een triomferend Ecuador

De 5 maanden zitten er weer op, voor de derde keer. En zoals steeds is het moeilijk om hier weer weg te gaan. Dat zit hem vooral in Paula, die het dit keer iets makkelijker maakt, omdat zij een intensieve Mama-periode doormaakt, waardoor er voor Opa Benno wat minder te genieten valt.
Een recente foto, die karakteristiek is, omdat zij veelvuldig in haar neus peutert. Charmant toch?

Ons huis wordt ook steeds mooier. Niet alleen heeft Oma Pluis het voerkleed gereinigd en heeft Opa Benno het stucwerk van het plafond (lekkage) gerestaureerd en is het bankstel hersteld (nieuwe lederen zittingen aangebracht), maar er is echte moderne kunst toegevoegd aan de traditionele latino kunst en de kunstfoto's van Joris. Het is een werk van Camilo (Andrade) uit 2004 en stelt de heilige bergen (van de indianen) voor. Veel werk van hem is te zien in zijn Hostal Pantavi in de Chota vallei.

Intussen neem ik afscheid van een triomferend Ecuador, dat met succes heeft afgerekend met Colombia, dat 2 km landinwaarts in de jungle van Ecuador 23 mensen heeft vermoord en 3 gewonden zonder meer heeft achtergelaten. Slechts 2 lijken (waaronder dat van Reyes) en 4 laptops zijn meegenomen! Het is aan Ecuador om de rotzooi op te ruimen. Blijkt nu dat er in dat kampje 4 mexicaanse studenten verbleven (sinds 1 nacht), die wel eens kennis wilden maken met de FARC. Dat is hen dus slecht bekomen.
Hoe dan ook: heel Zuid Amerika heeft de actie van Colombia krachtig veroordeeld. Alleen de VS steunen Colombia, omdat de strijd tegen het terrorisme de schending van andermans grondgebied rechtvaardigt.
Colombia was ook bezig met een smerige pers-campagne tegen Ecuador, om dat land te beschuldigen van steun aan de terroristen van de FARC (overigens is er geen land in Zuid Amerika dat in dit geval over terroristen spreekt, alleen Colombia en de VS). El Pais (de beroemde spaanse krant) heeft nota bene een volstrekt eenzijdig artikel gepubliceerd met beschuldigingen aan het adres van Ecuador: dat land is een Walhalla voor de terroristen!
Tegen dit artikel is scherp geprotesteerd, maar ik geloof met weinig succes.
De walgelijke propaganda kon gelukkig wel op 18 maart 2008 (note bene tijdens de belangrijke vergadering van de Organisatie van Amerikaanse Landen (OEA, zie via de link de daar aangenomen resolutie) worden ontmaskerd, toen El Tiempo, de belangrijkste krant van Colombia onderstaande foto (zogenaamd, uit de laptop van Reyes) publiceerde met vermelding dat de belangrijke Ecudoriaanse minister Larrea met de FARC leider op de foto te zien is. El Tiempo wordt geleid door rijke families (o.a. Santos), die ook 2 ministers in de regering van Alvaro Uribe hebben!
Nu lijkt de linker persoon wel op Larrea, maar al na een paar uur maakte een argentijnse communistische leider bekend dat hij op die foto staat, die ongeveer 2 jaar geleden is gemaakt en al uitvoerig in de argentijnse pers heeft gestaan. Afgang dus voor de Colombiaanse pers, de Colombiaanse regering en de Colombiaanse onderhandelaars in Washington tijdens de OEA.

Dat de beschuldigingen van Colombia infaam zijn, moge blijken uit de volgende feitelijke omstandigheden. De grens tussen beide landen is 720 km lang. Er zijn 2 geregelde grensovergangen (waarvan 1 via de Panamericana), verder bestaat de grens uit mangrovebossen, nevelwoud, regenwoud en jungle. Het Colombiaanse leger, dat veel geldelijke en materiele steun krijgt van de VS, kan die grens niet eens bewaken, laat staan het Ecuadoriaanse leger. Ecuador stelt terecht dat de FARC voor het grootste deel die grens beheerst. Colombia maakt wel jacht op de FARC, die dan af en toe een goed heenkomen zoekt over de grens, d.w.z. richting Ecuador, maar ook naar Peru, Brazilie en Venezuela!
De afgelopen jaren heeft Ecuador 147 kampjes langs de grens ontmanteld.

Hoewel ik dus vertrek, zal ik vanaf een afstand het proces voor een nieuwe grondwet in Ecuador blijven volgen en voor jullie blijven verslaan. Nu is afgesproken dat de grondwet 1/2 juni klaar moet zijn, waarna de goedkeuring via een referendum aan de bevolking wordt voorgelegd.
Knelpunten blijken te zijn:
1. het spanningsveld tussen mijnbouw en milieubescherming
2. de aarzeling om het zelfbeschikkingsrecht te erkennen, omdat zeer velen tegen bv abortus zijn en de rk kerk zelfs een demonstratie daartegen gaat organiseren
3. de mate en de vorm van decentralisatie van bestuur
4. de verhouding tussen publieke regeling en publieke c.q. private uitvoering.
Ondertussen speelt nog een spionage affaire: een lid van de Asamblea (van de PSP partij van de afgezette president Guttierez) wordt ervan verdacht collega's te hebben willen omkopen. De affaire ruikt niet fris en ik hoop dat de groep van vriend Rafael Correa hier geen scheve schaats is gaan rijden.
Dit alles wordt dus vervolgd!.